FAMINE, VIOLENCE AND THE FORMATION OF SOVIET KAZAKHSTAN: EVENTS OF 1932-1933

In this article, Grozin Andrey Valentinovich’s book “Golod 1932 - 1933 godov ipolitik pamyati v Respublike Kazakhstan” (Political Memory in the Republic of Kazakhstan: The Famine of 1932-1933) will be examined and introduced within the framework of the Weberian interpretive approach. The book is devoted to the work of Kazakh historiography and historical journalism in Russian, examining the topic of famine in the 30s of the XX century. The historical issue, which takes place on the territory of Kazakhstan, is analyzed in the context of "memory politics" in the republic. It is explained that it is an ideological, informational and political strategy consciously created and implemented by government institutions that regulates society’s ideas about the past. The disaster that took place in Kazakhstan in 1932-33 is known as “Aşarşılık” in Kazakh language. “Dekulakization” was implemented with this policy caused by the official policy of collectivization. The gradual displacement of capitalist elements in agriculture by the Bolsheviks from 1925 onwards resulted in the elimination of the Kulaks as an exploitative class, determined by their property status and their attitude towards hiring labor for the means of production. Central authorities have decided on an increase in the food purchasing plan. In fact, they confiscated all the livestock of the nomads. In Kazakhstan, it is also customary to call this famine the "Goloshchekinsky" disaster. During the mass famine, many Kazakhs died of hunger. Due to this policy, Kazakhs turned into a minority in their own right. During this disaster, an estimated 1.5 million people died, 1.3 of whom were Kazakhs. Due to the famine, some Kazakhs began to flee to other countries, especially China, Afghanistan and Turkey. It is believed that the main cause of the famine was collectivization. Some historians consider this event as genocide.

Bu makalede Grozin Andrey Valentinoviç’in “Golod 1932 - 1933 godov i politika pamyati v Respublike Kazakhstan” (Kazakistan Cumhuriyeti’nde Politik Bellek: 1932-1933 Kıtlığı) kitabı Weberci yorumlayıcı yaklaşım çerçevesinde incelenip tanıtılacaktır. Kitap, XX yüzyılın 30’lu yıllarındaki kıtlık konusunu inceleyen Rusça Kazak tarihçiliği ve tarihi gazeteciliği çalışmalarına ayrılmıştır. Kazakistan topraklarında geçen tarihi konu, cumhuriyetteki “hafıza siyaseti” bağlamında analiz edilmektedir. Toplumun geçmişle ilgili fikirlerini düzenleyen, hükümet kurumları tarafından bilinçli olarak oluşturulan ve uygulanan ideolojik, bilgilendirici ve politik bir strateji olduğu açıklanmaktadır. Kazakistan’da 1932-33 yıllarında yaşanan felaket, Kazakça “Aşarşılık” olarak bilinmektedir. Kolektifleştirme resmi politikasının neden olduğu bu siyasetle “dekulakizasyon” uygulanmıştır. Bolşevikler tarafından 1925’ten itibaren tarımda kapitalist unsurların kademeli olarak yer değiştirmesi ve mülk statüleri ile üretim araçlarına emek kiralamaya yönelik tutumlarına göre belirlenen, sömürücü bir sınıf olarak kulakların ortadan kaldırılmasıyla sonuçlanmıştır. Merkezi yetkililer gıda satın alma planında bir artışa karar vermişlerdir. Aslında göçebelerin tüm çiftlik hayvanlarına el koymuşlardır. Kazakistan’da bu kıtlığa “Goloshchekinsky” felaketi adını vermek de gelenektir. Kitlesel kıtlık sırasında çok sayıda Kazak açlık nedeniyle ölmüştür. Bu politika sebebiyle Kazaklar öz yurtlarında azınlığa dönüşmüştür. Bu felaket döneminde 1,3 ü Kazak olmak üzere tahmini 1,5 milyon civarında insan ölmüştür. Kıtlık nedeniyle bazı Kazaklar başta Çin, Afganistan ve Türkiye olmak üzere başka ülkelere kaçmaya başlamışlardır. Kıtlığın ana nedeninin kollektifleştirme olduğuna inanılmaktadır. Bazı tarihçiler bu olayı soykırım olarak değerlendirmektedir.