| dc.description.abstract | Genel anlamda dokümantasyon, ileriye dönük bir yatırım veya faaliyettir. Sanatsal dökümantasyon
ise, sanat objesini kendi döneminin ilerisinde bir döneme ulaĢtıran ölümsüzleĢtirme aracıdır.
Üretildiği dönemin dokusu ve dokusundaki tüm bilgileri, verileri taĢıyan sanatsal dökümantasyon
zamana ve akımlara göre farklı özellikler sergiler. Yazı bulunmadan önce mağara duvarlarına, taĢ
yüzeylere yapılan kuralsız, estetik kaygısız, disiplinsiz bir dizi figürün çizildiği günden bugüne
sanatsal dökümanterler farklı aĢamalardan geçerek değiĢik formlara bürünmüĢtür. 20. Yüzyılda ise
sanat eseri dekoratif bir öğe olma kaygısından arındırılmıĢ ve eser mekân arasında bütünleĢik içsel
bir sunuĢ Ģeklini almıĢtır. Aynı yüzyılda postmodern sanat anlayıĢı ile sanat mekânının
transformasyonu, canlı performanslar, müze yapısındaki fiziki değiĢimler, hazır nesnenin sanat
üretimi olarak sergilerde yerini alması sanatsal dökümantasyonun yeniden tanımlanmasını,
sorgulanmasının yolunu açmıĢ ve sanatsal dökümantasyon belgelerinin birer sanat pratiği olarak
değerlendirilmesi anlayıĢını güçlendirmiĢtir. Bu bağlamda, literatür bilgisine dayalı yapılan bu
çalıĢmanın amacı, sanat dokümantasyonunun önemine, geçmiĢ ve bir sanat pratiği olma özelliğine
dikkat çekmektir. | tr |
