Teori Ve Pratik Arasında Adalet Ve Kalkınma Partisi’nin Muhafazakâr Kimliğinin Bir Analizi

Abstract

Muhafazakârlık, her ne kadar izleri Aydınlanma döneminde sürülebilse de esas olarak Fransa’da eski rejime ait olan tüm köklü kurum ve değerleri ortadan kaldırmaya çalışan 1789 Fransız Devrimi’ne karşı bir tepki, tavır ve tutum olarak ortaya çıkmıştır. Fransa’daki Devrim Üzerine Düşünceler (Reflections on the Revolition in France) adlı eserinde Edmund Burke, muhafazakârlığın temel düşüncelerine yer vermesinden dolayı muhafazakârlığın kurucusu olarak kabul edilmektedir. Türkiye’de muhafazakârlığın temelleri Tanzimat döneminde oluşturulmaya başlanmış ve gelişimini Cumhuriyet’in ilanından sonra da sürdürülmüştür. Muhafazakârlar, Cumhuriyetin ilk yıllarında toplumun dönüştürülmesine ve değiştirilmesine, toplum ve din arasındaki bağların koparılmaya çalışılmasına karşı tepki göstermişlerdir. Türkiye’de tek partili dönemin sona erip Demokrat Parti’nin iktidara gelmesiyle birlikte muhafazakârlar, muhalefet konumundan iktidar konumuna geçmiştir. Demokrat Parti iktidarından sonra muhafazakâr politikalar ve söylemler Adalet Partisi ve Anavatan Partisi döneminde de devam etmiştir. Özellikle 24 Ocak kararları ile birlikte ekonomide liberal toplumda muhafazakâr söylemler üreten ve muhafazakârlıkla liberalizmi Türkiye’de bağdaştırmaya çalışan bir politika izlenmiştir. Türkiye’de 17 yıldır iktidarı elinde bulunduran AK Parti ise muhafazakârlığa yeni bir bakış açısı getirerek muhafazakârlık ve demokrasiyi birbiriyle bağdaştırmaya çalıştığını belirten bir söylem kullanmıştır. Muhafazakâr demokratlığı bir siyasi kimlik olarak gören AK Parti, iktidarının ilk yıllarından itibaren bu görüş doğrultusunda siyasalar geliştirmeye çalıştığını dile getirmiştir. Muhafazakârlığın, toplumun gelenek ve değerleri ile kurulacak bağlantıdaki işlevine ek olarak demokratikleşme konusunda AK Parti tarafından yapılan çalışmalar AK Parti’nin muhafazakâr demokrat kimliğinin ifadesi olmuştur. Nihai olarak bu çalışmada, AK Parti’nin muhafazakâr uygulamaları ve söylemleri analiz edilmeye çalışılacaktır.

Although conservatism can be traced back the Enlightenment period, it emerged as a reaction, towards the French Revolution of 1789, which tried to eliminate all the fundamental institutions and values that belonged to the old regime in France. The Irish statesman, Edmund Burke is considered as founder of the conservatism, as his political work “Reflections on the Revolution in France”, contains the fundamental ideas of conservatism. The foundations conservatism in Turkey began to be formed in Tanzimat era and the proclaimation of republic and has continued to pursue the development of the Republic. In conservative thinking, there appeared to be evidence of a public backlash to the transformation of the society, and to the attempt to break the ties between society and religion in the first decade of the Republic. Following the end of the Single-party period in Turkey, the Democrat Party came to power. As a result, Conservatives shifted away from opposition to power. After the ruling of the Democrat Party, conservative policies and political discourses continued in the period of the Justice Party and Motherland Party. Particularly with the 24th January decisions, a new policy which tried to harmonise conservatism with liberalism in Turkey and produced conservative discourses in the liberal society emerged. In Turkey, The Justice and Development Party (AK Party), which has been in power for 17 years, is bringing a new perspective to conservatism and has affirmed that it is trying to reconcile conservatism and democracy. AK Party, which considers conservative democrat as a political identity, has developed policies in line with this view since the first years of ruling. The studies carried out by AK Party on the democratisation of conservatism, and the traditions and values of the society have been the expressions of the Justice and Development Party identity. Conclusively, this study seeks to analyse AK Party’s conservative practices and discourses.