Acute and long-term follow-up results of percutaneous mitral balloon valvuloplasty: a single-center study

Abstract

Amaç: Perkütan mitral balon valvüloplasti (PMBV) hemodinamik olarak, ciddi mitral darlıklı hastaların tedavisinde tercih edilen yöntemdir. Biz PMBV’nin akut ve uzun dönem klinik ve ekokardiyografik sonuçlarını analiz etmeyi amaçladık. Yöntemler: Bu retrospektif kohort çalışmada Ocak 2000-Mart 2004 tarihleri arasında Türkiye Yüksek İhtisas Hastanesi, Kardiyoloji Kliniğinde, PMBV uygulanan 311 hasta, akut sonuçlar ve primer son noktalar [ölüm, yeniden PMBV, mitral kapak replasmanı (MKR)] yönünden değerlendirildi. Bu 311 hastanın tümüne işlemden en az 5 yıl sonra olmak üzere telefon ya da mektupla ulaşıldı. New York Heart Association (NYHA) sınıf 2-4 semptom tarifleyen 87 hasta kontrol vizite ve detaylı ekokardiyografik inceleme için davet edildi. Takibe gelen 87 hastanın 63’ünde uzun dönem sonuçlar değerlendirildi. Altmış üç hasta ortalama 6.4±1.6 yıllık takipte olaysız olanlar (26 hasta) (Grup 1) ve mitral kapak alanı (MKA) <1.5 cm2, yeniden PMBV, MKR kararı alınanlar (37 hasta) (Grup 2) olmak üzere 2 gruba ayrıldı. Bulgular: Çalışmadaki 311 hastanın analizinde ciddi mitral yetersizliği olmadan mitral kapak alanı (MKA) ?1.5 cm2 olarak tanımlanan akut işlem başarısı %94 idi ve yalnızca işlem öncesi MKA ile ilişkiliydi (p=0.008). Lojistik regresyon analizinde, işlem öncesi MKA akut işlem başarısı ile ilişkili olan tek bağımsız parametreydi (Eksp?=0.004, %95 GA 0.0001-0.234, p=0.008). Uzun dönem takibe ait 63 hastanın olaysız hasta grubu (Grup 1), Grup 2’deki hastalara göre işlemden hemen sonra daha büyük MKA ( p<0.001), daha düşük ortalama (p=0.001) ve pik (<0.001) transmitral gradiyente sahipti. Aynı zamanda MKA’da en az %60 düzelme olan hastaların olmayanlara göre birleşik son noktaya daha az ulaştıkları görüldü. Kaplan-Meier analizi ile MKA’da %60 düzelme olan ve olmayanlar arasında anlamlı birbirinden ayrışan kümülatif sağkalım eğrileri elde edildi (p=0.003). Sonuç: Tek merkezde PMBV uygulanan hastaların uzun dönem verileri dikkate alındığında yalnızca işlem sonrası akut MKA’nın uzun dönem sonuçlarla ilişkili olduğu görülmüştür. (Anadolu Kardiyol Derg 2011; 11: 515-20)

Objective: Percutaneous mitral balloon valvuloplasty (PMBV) is the method of choice in treatment of patients with hemodynamically significant mitral stenosis. We aimed to analyze acute and long-term clinical and echocardiographic consequences of PMBV. Methods: In this retrospective cohort study; 311 patients who underwent PMBV in our Cardiology Clinic at T&uuml;rkiye Y&uuml;ksek İhtisas Education and Research Hospital between January 2000 and March 2004 were evaluated for acute procedural outcomes and primary endpoints (death, rePMBV, mitral valve replacement (MVR)). All 311 patients were contacted by phone call or letter at least five years after the procedure. Of the 311 patients, 87 who defined NYHA class II-IV symptoms were invited for a control visit and detailed echocardiographic evaluation. Sixty-three patients out of 87 who completed follow-up were enrolled for long-term consequences. Those 63 patients were subclassified into two groups as those without any negative event (n=26) (Group 1) and those with mitral valve area (MVA) (&lt;1.5 cm2), rePMBV or referral to MVR (n=37) (Group 2) on follow up to 6.4&plusmn;1.6 years. Results: In the analysis of 311 patients, acute post procedural success, which was defined as mitral valve area (MVA) &amp;#8805;1.5 cm2 without severe mitral regurgitation, was 94% and was only associated with preprocedural MVA (p=0.008). In the logistic regression analysis, preprocedural MVA was the only independent parameter, associated with acute procedural success (Exp&amp;#946;=0.004, 95%CI 0.0001-0.234, p=0.008). In the longterm follow up of 63 patients, the patients with uneventful course (Group 1) had significantly higher MVA (p&lt;0.001), lower mean (p=0.001) and peak (p&lt;0.001) transmitral gradients immediately after the procedure when we compared to the patients in Group 2. It was also noticed that patients with at least 60% improvement in MVA experienced composite end point much less frequently compared to those with less than 60% improvement in MVA (5% vs. 30.4%, p=0.009). Kaplan-Meier analysis yielded significantly diverging cumulative survival curves for those with and without at least 60% improvement in MVA (p=0.003). Conclusion: Concerning long-term follow up data of patients undergoing PMBV in a single center, it seems only acute postprocedural MVA was significantly associated with long-term consequences. (Anadolu Kardiyol Derg 2011; 11: 515-20)