Üniversite Öğrencilerinde Devamsızlık Davranışları: Nedenler ve Tutum Düzeyleri

Abstract

Bu çalışma fiziksel, psikolojik ve toplumsal etmenlerden kaynaklanabilen liselerde olduğu kadar üniversitelerde de bir sorun haline gelen devamsızlık davranışı ile ilgilidir. Çalışmanın amacı Cumhuriyet Üniversitesi’ne devam eden öğrencilerin devamsızlık tutum ve devamsızlık eğilimlerinin fakültelere ve öğrenim türüne göre nasıl farklılaştığını ortaya koymaktır. Bu amaç çerçevesinde araştırmacılar (2014) tarafından geliştirilen üç boyutlu Devamsızlık Tutum Ölçeği ve sekiz boyutlu Devamsızlık Eğilimi Ölçeği kullanılmıştır. Çalışmada Cumhuriyet Üniversitesi’nde 2013-2014 eğitim öğretim yılında öğrenim gören toplam 795 öğrenciye ulaşılmıştır. Araştırmanın analizinde öğrenim türüne göre farklılaşmayı test etmek için Mann Whitney-U testi ve fakültelere göre farklılaşmayı test etmek için ise Kruskal Wallis testi kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğrencilerin devamsızlığa ilişkin tutumları öğrenim türüne göre farklılık göstermezken, devamsızlık eğilimleri ikinci öğretimlerde daha fazla gözlenmektedir. Fakültelere göre devamsızlığa ilişkin tutumlar “Okula Devamın Gerekliliği” alt boyutunda fakültelere göre farklılaşmaktadır. Devamsızlığa ilişkin eğilimleri ve eğilimin alt boyutları bakımından ders sorumlusu, dersin içeriği ve ulaşım problemi alt boyutları fakültelere göre farklılaşma göstermektedir. Araştırma sonucunda ders sorumlularının bilinçlendirilmesi, ulaşım problemlerinin ortadan kaldırılması, ders içeriklerinin öğrenciyi daha aktif kılacak ve dersi takip etmeye istekli hale getirecek şekilde planlanması şeklinde öğrencilerin devamsızlık davranışlarının azaltılmasına yönelik öneriler geliştirilmiştir.

This study is about the problematic behaviour of absenteeism which stems from the physical, psychological and social factors that could be seen in high schools as well as universities. The aim of this study is to show how the absenteeism attitudes and tendencies of the students of Cumhuriyet University differ according to the faculties and type of education. For this purpose, the three dimensional Absenteeism Attidue Scale and the eight dimensional Absenteeism Tendency Scale developed by researchers (2014) are used in this study. 795 students studying at Cumhuriyet University in the 2013-2014 academic year have participated in this study. In the analysis, Mann-Whitney-U test is used to test the differentiation according to the type of education and the Kruskal-Wallis test is used to test differentiation according to the faculty. The results show that students’attitudes towards absenteeism do not differ according to the type of education but absenteeism tendencies can be observed more in secondary education. The attitudes towards absenteeism according to the faculties differ at the sub- dimension of AAS according to the faculties. Absenteism Tendency and instructor, course content and transportation problems which are sub-dimensions of Absenteism Tendency Scale differ according to the faculties. In order to reduce the absenteeism behaviours of the students, some recommendations can be made according to these results: Instructors can raise awareness in students about the causes of absenteeism, transportation problems can be solved, course contents can be more activating for the students.