Dört farklı irrigasyon tekniğinin süt dişi kök kanal tedavisi sırasında apikalden taşan debris miktarına etkisi

Abstract

Amaç: Bu in-vitro çalışmanın amacı, dört farklı irrigasyon tekniği kullanılarak gerçekleştirilen süt dişi kök kanal tedavisi sırasında apikalden taşan debris miktarını karşılaştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Seksen insan süt ikinci molar dişlerinin kök kanalları, ProTaper Next rotary sistem kullanılarak prepare edildi ve rastgele 4 deney grubuna (n = 20) ayrıldı: grup I -EndoVac, grup II-manuel dinamik ajitasyon (MDA), grup III- Self- Adjusting File (SAF), ve grup IV- geleneksel şırınga irrigasyonu (GŞİ). İrrigasyon solüsyonu olarak bidistille su kullanıldı ve apikalden taşana debris önceden tartılmış Eppendof tüpleri içinde toplandı ve kurutuldu. İşlem öncesi ölçülen Ependorf tüplerinin ağırlığı, işlem sonrası değerinden çıkarılarak apikalden taşan debris miktarı hesaplandı. Veriler, ANOVA ve Bonferroni post hoc t-testi kullanılarak istatistiksel olarak analiz edildi (p=0.05). Bulgular: EndoVac ve SAF, istatiksel olarak anlamlı biçimde MDA ve GŞİ'na göre daha az debris taşımına neden olurken (p<0.05), EndoVac ve SAF arasında istatiksel olarak anlamlı bir fark görülmedi (p> 0.05). Sonuç: Çalışmanın sınırlamaları çerçevesinde, kullanılan tüm irrigayon sistenleri apikalden debris taşımına neden oldu. EndoVac ve SAF, MDA ve GŞİ'na göre daha az debris taşımına neden oldu

Aim: The aim of this in vitro study was to compare the amount of apically extruded debris of primary molar root canals during pulpectomy using four irrigation techniques. Materials and Methods: Root canals of eighty primary second molar teeth were instrumented using ProTaper Next rotary system and randomly divided into 4 experimental groups (n=20): group I –EndoVac, group II- manual dynamic agitation (MDA), group III- Self Adjusting File (SAF), and group IV- conventional needle irrigation (CNI). Bidistilled water was used as irrigant and the apically extruded debris was collected and dried in preweighed Eppendof tubes. Data were analyzed statistically using the ANOVA and the Bonferroni post hoc t-test (p=0.05). Results: EndoVac and SAF extruded significantly less debris than did MDA and CNI (p<0.05), while no statistically significant difference was found between EndoVac and SAF (p>0.05). Conclusions: Within the limitations, all irrigation systems extruded debris. EndoVac and SAF extruded less debris compared with MDA and CNI