Yazar "Demir, Necla" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effects of hormone receptor status on patient clinic and survival in HER2 positive breast cancer
    (Oxford Univ Press, 2024) Yilmaz, Mukaddes; Erdis, Eda; Ucar, Mahmut; Demir, Necla; Alandag, Celal; Yucel, Birsen
    Background In the current study, the effect of hormone receptor (HR) status on clinical and survival in early-stage human epidermal growth factor receptor 2 (HER2)-positive breast cancer was investigated. Methods Two hundred ninety-one patients with HER2- positive were examined in two categories as HR-positive and HR-negative. Results Of these, 197 (68%) were HR-positive and 94 (32%) were HR-negative with a mean follow-up period of 68 +/- 2.7 months. The groups were found to be similar in terms of age, menopausal status, comorbidity, pathologic type, stage, T stage, N stage, lymphovascular invasion, presence and percentage of intraductal component, multicentricity/focality and extracapsular invasion. Family history (P = 0.038), stage 2 tumor rate (P < 0.001), and perineural invasion (P = 0.005) were significantly higher in the HR-positive group. In the HR-negative group, mean Ki-67 value (P = 0.014), stage 3 tumor rate (P < 0.001), tumor necrosis (P = 0.004) and strong (3+) HER2 staining on immunohistochemical staining (P = 0.003) were higher. The incidence of relapse and metastasis, and the localization of metastasis were similar in both patient groups. The rate of locoregional relapse during the first 2 years was higher in the HR-negative patients than in the HR-positive patients (P = 0.023). Overall survival (OS) and disease-free survival (DFS) did not differ between the groups in univariate analysis. However, HR status was determined as an independent prognostic factor (HR: 2.11, 95% CI: 1.17-3.79; P = 0.012) for OS was not found to be significant for DFS in multivariate analysis. Conclusion Both clinicopathologic features and OS outcomes of HR-negative patients were worse than those of HR-positive patients.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Özel Tip Meme Karsinomları: Klinik, Histolojik Özellikleri ve Sağkalım Sonuçları
    (Sivas Cumhuriyet Üniversitesi, 2024) Erdiş, Eda; Yılmaz, Mukaddes; Uçar, Mahmut; Demir, Necla; Alandağ, Celal; Yücel, Birsen
    Amaç: Bu çalışmada kliniğimize başvuran özel tip meme kanseri tanılı hastaların klinik özelliklerini ve sağkalım sonuçlarını araştırdık. Materyal-Metod: Cumhuriyet Üniversitesi Onkoloji Merkezi’ne 2010-2020 yılları arasında başvuran meme kanserli tüm nadir, histolojik olarak özel alt tip hastalarının demografik, klinikopatolojik ve sağkalım özellikleri retrospektif olarak incelenmiştir. Bulgular: Çalışmada 1198 invaziv meme kanserli hastaların dosyaları incelenmiş ve bunlardan 104’ünün (8%) diğer histolojik özel alt tipinde olduğu tespit edilmiştir. Apokrin kanser 19 (8%), musinöz tip 19 (8%), invaziv kribriform 17 (%7), invaziv papiller 15 (%6), metaplastik tip 11 (%4), invaziv mikropapiller 9 (%4), nöroendokrin 6 (%2), tubuler tip 3 (%1), mikroinvaziv 3 (%1), undifferansiye 2 (%1) hastada saptanmıştır. Bu hastaların büyük bir kısmı 102 (98%)’ si kadın olup median yaşı 52 (26-82) bulunmuştur. Kadınların 60 (%59)’u postmenopozal, 42 (41%)’isi de premenopozaldir. 79 (76%) hastanın ECOG Performans skoru (PS) 0, 17 (16%)’sinin ECOG PS 1, 8 (8%)’inin ECOG PS 2 olarak izlenmiştir. Hastalar sorgulandığında 50’sinde (48%) komorbid hastalıklar olduğu, 26’sinde (25%) ailede meme kanseri öyküsü olduğu görülmüştür. Tanıda 25 (24%) hastanın evre I, 50 (48%) hastanın evre II ve 26 (25%) hastanın evre III, 3 (%3) hastanın evre IV olduğu tespit edilmiştir. Histopatolojik değerlendirmelere göre hastaların 75’inde (72%) estrogen reseptörü (ER) pozitif, 69’ünde (66%) progesterone reseptörü (PR) pozitif, 26’sında (25%) HER2-pozitif olarak bulunmuştur. İntraduktal component 54 (60%) hastada tespit edilmiştir. Multisentrisite 15 (16%) hastada izlenmiştir. 56 (54%) hastaya modifiye radikal mastektomi, 45 (43%) hastaya meme koruyucu cerrahi uygulanmıştır. 76 (73%) hastaya adjuvant kemoterapi, 73 (70%) hastaya hormonterapi ve 72 (68%) hastaya radyoterapi verilmiştir. Medyan takip 54 (1-201) ay olup takipte 13 (13%) hastada metastaz, 7 (7%) hastada nüks tespit edilmiş. Hastaların 5 ve 10 yıllık overall survival sırasıyla 86% ve 77% olup, 5 ve 10 yıllık event-free survival sırasıyla %79 ve %70 olarak bulunmuştur. Sonuç: Çalışmamızda özel tip meme karsinomlu hastaların tamamına yakını nonmetastatik olup histopatolojik olarak hormon reseptörü pozitif ve düşük gradelidir. Özel tipler arasında, 5 ve 10 yıllık overall survival/ event-free survival istatistiki olarak anlamlı bulunmamıştır.