Yazar "Gedikli, Emre" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Effects of Metformin on TNF- Release in Lipopolysaccharide-Induced Monocytes in Rats(Sivas Cumhuriyet Üniversitesi, 2024) Gedikli, Emre; Parlak, Mesut; Soydan, Ahmet SerdarObjective: Inflammation which is a response of immune system was demonstrated in many disorders such as atherosclerosis, hypertension, diabetes, cancer and rheumatoid arthritis. Metformin, an oral antidiabetic drug, has anti-inflammatory effect apart from blood glucose regulatory effect. However, the mechanism of its anti-inflammatory effect is not clearly understood. In this study, the effect of metformin on the release of cytokines (TNF-α and IL-6) from LPS stimulated rat mononuclear blood cells was investigated. Methods: Blood samples (5ml) were taken from healthy, male, 8-12 weeks old rats (n=5, 200-250g) through cardiac puncture under general anesthesia into sterile EDTA containing tubes. Monocytes were separated by centrifugation and were resuspended in RPMI 1640 media (3.3±0.2x105 /ml). Cells were then incubated with metformin (2.5 μM, 25 μM, 250 μM) for 2,5 hours followed by addition of LPS (100 ng/ml, 1μg/ml) for further 5 hours. After centrifugation, the supernatant was taken and TNF-α level was measured by ELISA. Results: There was no statistically significant change in the amounts of TNF-α in the LPS + metformin groups compared to the 100 ng/ml LPS group (p>0.05). In LPS+metformin groups, compared to 1 μg/ml LPS, 2.5 μM and 250 μM metformin significantly increased TNF-α levels (p0.05). The amount of IL-6 was not within measurable range in this study. Conclusion: In summary, metformin increased the amount of released TNF-α rather than decreased in our study.Öğe Metforminin, sıçanlardan elde edilmiş ve lipopolisakkarid ile indüklenen monositlerde TNF-? salınımına etkileri(Cumhuriyet Üniversitesi, 2012) Gedikli, Emre; Soydan,İmmün sistem yanıtının bir sonucu olan inflamasyon, pek çok hastalıkta ortaya çıkan bir tablodur (ateroskleroz, hipertansiyon, diyabet, kanser, romatoid artrit gibi). Diyabet tedavisinde kullanılan metforminin, kan şekerini düzenleyici etkisinden bağımsız olarak, antiinflamatuvar etkisininde olduğu bulunmuştur. Ancak etki mekanizması tam olarak açıklanamamıştır. Bu çalışmada, metforminin, lipopolisakkarid (LPS) ile inkübe edilmiş sıçan monositlerinden proinflamatuvar sitokinler olan TNF-? ve IL-6 sentez ve salınımı üzerindeki etkisi araştırıldı.Erkek 8-12 haftalık sağlıklı sıçanlardan (n=5, 200-250 g), genel anestezi (Xylazin 3 mg/kg + Ketamin 90 mg/kg) altında kardiyak puncture yöntemiyle 5 ml kan alındı ve steril EDTA'lı tüplere konuldu. Santrifuj (ficoll 3ml, 400xg, 30dk) yardımıyla mononükleer hücreler ayrıştırıldı. Hücreler RPMI 1640 media ile sulandırıldı (3.3±0.2x105/ml). Hücreler önce metformin (2.5 µM, 25 µM, 250 µM) ile 2,5 saat inkübe edildi. Bu sürenin sonunda LPS (100 ng/ml, 1µg/ml) eklenerek 5 saat daha inkübe edildi. Daha sonra santrifuj (400xg, 20dk.) yapıldı, süpernatantlar -80oC'de, ELISA yöntemi ile TNF-? ve IL-6 düzeyleri ölçülene kadar saklandı.Hücrelerin deneyler sonunda canlılık oranları %98'in üzerindeydi. TNF-? miktarları arasındaki fark, LPS 100 ng/ml ile, LPS + metformin (2.5µM, 25µM, 250µM) grupları karşılaştırıldığında (2179±359 ve 1613±437, 2915±572, 6059±948 pg/ml), istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0.05). LPS 1µgr/ml ile, LPS+metformin (2,5µM, 25µM, 250µM) grupları karşılaştırıldığında (1752±553 ve 3023±745, 2344±598, 6238±841 pg/ml), 2.5µM (p<0,05) ve 250µM (p<0.05) metformin TNF-? değerlerini anlamlı şekilde artırırken, 25µM metformin anlamlı bir fark oluşturmadı (p>0.05). IL-6 miktarları ELİSA yöntemi ile ölçülecek miktarda bulunmadı.Bu konuda yapılan diğer çalışmalardan elde edilen sonuçlara göre, metforminin proinflamatuvar sitokinlerin sentezini inhibe etttiği bulunmuştur. Bu çalışmada, metformin, LPS ile indüklenen sıçan mononükleer hücrelerinden, TNF-? sentez ve salınımını, azaltmaktan ziyade artırmaya yönelik bir etki gösterdi.Anahtar kelimeler: Metformin, sitokin, Lipopolisakkarid, inflamasyon, mononükleer sıçan hücresiÖğe Ratlarda oluşturulan nöropatik ağrı modelinde mao inhibitörlerinin analjezik etkilerinin araştırılması(Sivas Cumhuriyet Üniversitesi, 2024) Gedikli, Emre; Yıldırım, ŞahinBu çalışmada, siyatik sinir ligasyonu yöntemi ile oluşturulan nöropatik ağrı modelinde, monoamin oksidaz inhibitörlerinden moklobemid, fenelzin ve rasajilinin nöropatik ağrı üzerindeki etkileri incelenmiştir. Çalışmada 14-16 haftalık, 200-220 gram ağırlığında toplam 66 erişkin erkek Wistar-Albino kullanılmıştır. Tüm sıçanlar, deney öncesinde 7 gün boyunca standart laboratuvar koşullarında adaptasyona tabi tutuldu. Deneyler, Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Deney Hayvanları Laboratuvarı'nda gerçekleştirildi ve tüm prosedürler Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Hayvan Deneyleri Yerel Etik Kurulu onayı ile yürütüldü (sayı no: 65202830-050.04.04-658). Deney protokolü kapsamında sıçanlar rastgele olarak toplam 11 gruba ayrıldı. Sham grubu sıçanlarına sadece kas üzerine küçük bir kesi yapıldı ancak siyatik sinir üzerinde herhangi bir işlem uygulanmadı. Diğer gruplarda ise nöropatik ağrı modeli, parsiyel siyatik sinir ligasyonu yöntemiyle oluşturuldu. Cerrahi müdahaleler sırasında sıçanlara intramüsküler olarak ketamin (90 mg/kg) ve xylazine (3 mg/kg) ile anestezi uygulandı. Nöropatik ağrının oluşumu için sıçanlara 20 gün süreyle gözlem yapıldı ve bu sürenin sonunda nöropati geliştiren sıçanlarda bazal ağrı ölçümleri gerçekleştirildi. Tedavi protokolünde, sıçanlara monoamin oksidaz inhibitörlerinden moklobemid (10, 20, 40 mg/kg IP), rasajilin (0,75, 1,5, 3 mg/kg IP) ve fenelzin (15, 30, 60 mg/kg IP) üç farklı dozda intraperitonal olarak uygulandı. Her grupta 6 sıçan olacak ve dozlar, gruplar arasında karşılaştırma yapılabilecek şekilde yapılandırıldı. Tedavi uygulamalarının ardından, analjezik etkinin değerlendirilmesi amacıyla termal analjezi testlerinden hot plate ve tail flick yöntemleri kullanıldı. Tail flick testi ile spinal refleksler üzerinden ağrı eşiği belirlenirken, hot plate testi merkezi ağrı duyarlılığını ölçmektedir. Bu testlerin tamamlanmasını takiben, sıçanlardan dorsal kök gangliyonları (DKG) toplanarak -80°C'de saklanmış ve nöro inflamatuar süreçleri değerlendirmek için ELISA yöntemi ile Tnf-α ve IL-1 β düzeyleri analiz edildi. Elde edilen sonuçlar, moklobemidin nöropatik ağrıyı belirgin düzeyde azalttığını ve doza bağımlı bir analjezik etki sağladığını göstermektedir. Özellikle 40 mg/kg dozunda moklobemid, en güçlü analjezik etkiyi sergileyerek ağrı yanıt süresini en fazla uzatan ajan oldu. Fenelzin ise sınırlı bir analjezik etki göstermesine rağmen, nöropatik ağrının kontrol edilmesinde anlamlı bir iyileşme sağladı. Rasajilin ise özellikle yüksek dozlarda hiperaljeziye (ağrı duyarlılığında artış) yol açtı bu durum nöropatik ağrı tedavisinde etkisiz ve potansiyel olarak zararlı bir ajan olarak gözlemlendi. Hot plate ve tail flick testlerinin yanı sıra biyokimyasal analiz sonuçları da benzer eğilimleri ortaya koymuş ve moklobemidin nöro inflamatuar yanıtı azalttığını desteklemiştir. Bu çalışmanın bulguları, monoamin sisteminin nöropatik ağrı üzerindeki etkilerini göstermesi açısından önemli katkılar sunmaktadır. Sonuçlar, serotonin ve norepinefrin seviyelerini artıran moklobemidin nöropatik ağrı yönetiminde etkili bir seçenek olduğunu ve tedavi süreçlerinde tercih edilmesi gerektiğini ortaya koymaktadır. Dopamin seviyesini artıran rasajilinin ise nöropatik ağrı tedavisinde etkisiz kalmakla birlikte bazı durumlarda hiperaljezik bir etki yaratabileceği görülmüştür. Bu çalışma, nöropatik ağrı yönetiminde monoamin sistemine yönelik farmakolojik stratejilerin geliştirilmesi ve uygulanmasına yönelik bilimsel bir temel sağlamaktadır.
