Yazar "Kaya, Seher" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 3 / 3
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect of in-Office Bleaching on the Surface Roughness of Different Composite Resins#
    (Cumhuriyet University Faculty of Dentistry, 2022) Kaya, Seher; Bektaş, Özden Özel
    Objectives: The aim of this study is to investigate the effect of a high concentration hydrogen peroxide bleaching agent on the surface roughness of four different composite resins. Material and Methods: For this purpose, with the help of teflon molds, a total of 24 composite samples (10 x 4 mm) were prepared, with n = 6 for each composite group. The samples were placed in teflon molds in two layers of 2mm and covered by transparent mylar strips at the top and bottom surfaces. The material was compressed with finger pressure between 1mm thick glass plates. The tip of the light device was applied directly from the transparent tape surface for the polymerization of the samples. Polymerization of the samples was carried out using LED light device in each layer. After the samples were polished with finishing discs, they were kept at 37°C for 24 hours in the distilled water. Surface roughness values (Ra) of all samples were measured with a profilometer device. After the first measurements, a whitening agent containing 35% hydrogen peroxide was applied to the surfaces, and surface roughness measurements were repeated after this process. Data were analyzed statistically using analysis of variance (ANOVA) and Tukey tests. Results: Profilometric evaluations showed a small increase in the surface roughness of all samples with a bleaching agent. When the initial and treated measurements of the groups were compared, the difference between the measurements was found statistically insignificant. Conclusion: The office bleaching agent containing 35% hydrogen peroxide did not make any difference in the roughness of the nanohybrid and microhybrid composite resins. © 2022. All Rights Reserved.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Farklı yüzey işlemleri uygulanmış kompozitlerin tamirinde gıdaları taklit eden sıvıların makaslanma bağlanma dayanımı üzerine etkisi
    (Cumhuriyet Üniversitesi, 2016) Kaya, Seher; Hürmüzlü, Feridun
    Çalışmamızın amacı gıdaları taklit eden sıvıların frez, Er;YAG lazer ve Nd;YAG lazer yüzey işlemleri uygulanmış kompozit restorasyonların tamirinde bağlanma dayanımı üzerine etkilerini incelemek ve örnekleri Taramalı Elektron Mikroskobu (Scaning Electron Mycroscope- SEM) ile değerlendirmektir. Çalışmamızda kullanılmak üzere oluşturulan akrilik bloklar üzerinde 144 adet kavite hazırlandı. Bu kaviteler nanohibrit kompozitle dolduruldu. Bütün örnekler 24 saat 37ºC distile suda bekletildikten sonra termal siklus uygulandı (5-55 ºC'de 1000 devir). Daha sonra örnekler her grupta 48 örnek olacak şekilde 3 gruba ayrıldı; grup 1: Nd:YAG lazer, grup 2: Er:YAG lazer, grup 3: Frez uygulanan grup. Yüzey işlemlerinden sonra bütün örneklere %37'lik fosforik asit uygulandı. Daha sonra kompozit tamir işlemi yine aynı marka nanohibrit kompozit ve aynı üretici firmaya ait adeziv sistemle gerçekleştirildi. Tamir işlemi bitirilen gruplar her grupta sekiz örnek olacak şekilde altı alt gruba ayrıldı. Kontrol grubu hava ortamında, diğer gruplar gıdaları taklit eden sıvılarda (%8'lik etanol grubu, %50'lik etanol grubu, heptan grubu, su grubu, 0.02'lik sitrik asit grubu) doksan gün bekletildi. Gıdaları taklit eden sıvılarla yaşlandırma sonrası makaslama bağlanma dayanımı testi için üniversal test cihazına konularak test işlemi gerçekleştirildi. Bu değerler istatistiksel olarak analiz edildi. Deney gruplarının bağlanma dayanımları Varyans analizi kullanılarak karşılaştırıldı. Makaslama testi uygulanan kırık örnekler 40X büyütmede stereomikroskop altında incelendi ve kopma tipleri; adeziv, restorasyonda koheziv, tamir kompozitinde koheziv ve karışık tipte kopma yüzeyi olarak sınıflandırıldı. Ayrıca her bir gruptaki örnekler taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile incelendi. Yüzey hazırlamak için kullandığımız Er:YAG lazer, Nd:YAG lazer ve frez grupları makaslama bağlanma kuvveti açısından karşılaştırılmıştır. Frez uygulanan gruplarda bağlanma kuvveti değerlerinin ortalama olarak daha yüksek olduğu gözlemlenmiştir fakat istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p?0,05). Tamir işleminden sonra doksan gün hava ortamında bekletilen kontrol grubu ve gıdaları taklit eden sıvılarda bekletilen gruplar kendi arasında karşılaştırıldı. %50 etanol uygulanan gruplarda diğer gruplara göre belirgin bir düşme gözlense de istatistiksel olarak bir anlam ifade etmemektedir (p?0.05). Bu çalışmada etanol uygulanan gruplarda adeziv ayrılmanın diğer gruplara göre daha yüksek oranda olduğu görülmüştür. Er;YAG lazer, Nd;YAG lazer ve frez uygulanan gruplarda baskın olarak restorasyonda koheziv kırılma gözlenmiştir. Bu da tamir işleminin başarılı olduğunu göstermektedir. Bu bulgular ışığında Er.YAG, Nd:YAG lazerler ve frez ile yüzey hazırlama işlemleri uygulanmış nanohibrit kompozit restorasyonlarda tamir işleminin restorasyonun ömrünü uzatabileceği sonucuna varılmıştır.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    INFLUENCE OF DIFFERENT LED CURING-UNITS ON DEPTH OF CURE AND MICRO-HARDNESS OF NANO-HYBRID RESIN COMPOSITE
    (Cumhuriyet University Faculty of Dentistry, 2021) Kaptan, Alper; Kaya, Seher; Eren, Diğdem
    Purpose: To evaluate the effect of two second generation LED Light curing units and a third-generation polywave LED Ligth curing unit at three different irradiation durations on surface microhardness and detpth of cure of nano-hybrid composite resin material. Materials and Methods: Elipar™ S10, Elipar™ Deep Cure-S, VALO Cordless, was evaluated at 10s, 20s, 40s curing periods in this study. A nano-hybrid composite Filtek™ Z550 that contains camphorquinone as photoinitiator is used as test material. For microhardness test ninety 6 mm diameter, 4 mm deep cylindrical composite blocks in teflon molds were prepared. For each light source at each application times 10 specimen were prepared (n=10) and tested. Also ninety, 4 mm diameter, 6 mm deep cylindrical composite specimens in a split aluminum mold polymerized with three different light sources at three different durations (n=10) were tested for depth of cure measurement. Data were analyzed statistically by SPSS (Ver: 22.0) one-way ANOVA and multiple comparisons were performed by Tukey’s post-hoc test. A p-value less than 0.05 was considered statistically significant. Results: The values of cure depth were found significantly higher at 40 seconds of irradiation time for all light sources used (p<0.05). Elipar Deep Cure-S showed the higher top surface microhardness at 40s polymerization (p<0.05) Conclusions: All light devices used in the study provided adequate polymerization of the nano-hybrid composite at all application durations in this study. The highest polymerization depth and microhardness values were achieved at 40 sec. polymerization time for all LCUs. © 2021, Cumhuriyet Dental Journal. All Rights Reserved.