Yazar "Uncuer, Damla" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Genotip Sekanslama (GBS) ve SSR Metodlarını Kullanarak Yerel Bakla Popülasyonlarında Agro-Morfolojik, Verim ve Kalite ile İlişkili DNA Markörlerinin Belirlenmesi
    (2019) Karaköy, Tolga; Özkan, Hakan; Toklu, Faruk; Gürsoy, Nevcihan; Demirbaş, Ahmet; Karagül, Eylem Tugay; Uncuer, Damla
    Proje kapsamında toplam 6 lokasyonda yetiştirilen 396 bakla yerel genotipleri ve 3 kontrol çeşidi ile Augmented deneme desenine uygun olarak yürütülen denemelerde elde edilen morfolojik karakterlerden, çiçek rengi, çiçeklenme zamanında sapta pigment oluşumu, yaprakçık büyüklüğü, kanat petal rengi, bakla şekli, tohum kabuğu rengi, hilum rengi, tohum şekli ve bakla çatlaması yönünden frekans dağılımları saptanmıştır. Kantitatif bitkisel karakterlerden çıkış süresi, çiçeklenmeye kadar geçen süre, bakla uzunluğu, bakladaki tohum sayısı, bitki boyu, ilk meyve yüksekliği, bitkide dal sayısı, bitkide bakla sayısı, bitkide bakla ağırlığı, bitkide tane sayısı, 100 tohum ağırlığı, bitki tane verimi, olgunlaşma süresi, tane verimi ve biyolojik verim ile dane mineral madde ve kalite parametrelerinden rutubet, ham protein, nişasta, kül, ham yağ, ham lif, P, K, Ca, Mg, Fe, Zn, Mn ve Cu içerikleri ile tohum genişleme kapasitesi, tohum hidratasyon kapasitesi, pişme süresi, su alma indeksi ve şişme indekslerine ilişkin bazı istatistikler ve bu özelliklerle ilişkili DNA markörleri belirlenmiştir. Araştırma sonunda, incelenen yerel bakla genotipleri arasında kalitatif ve kantitatif bitkisel karakterler ile kalite parametreleri yönünden yüksek oranda varyasyonlar belirlenmiştir. Bu sonuçlar elde bulunan bakla gen kaynağının ıslah çalışmaları açısından önemli bir kaynak oluşturduğunu ve bakla ile ilgili ıslah programlarında etkin olarak kullanılma potansiyeli taşıdığını göstermektedir. Araştırmada SNP, SSR ve DarT markörleri kullanılarak yapılan genotipik sekanslama sonucunda, hem agromorfolojik bitkisel karakterler hem de kalite özellikleri ile ilişkili DNA markörleri belirlenmiş olup, bunların bakla ıslahında etkin olarak kullanılabileceği ve yeni yaklaşımlara olanak sağlayacağı düşünülmektedir.