Mehmet Süleyman Teymuroğlu ve Şiirleri

1930, 40 ve 50’li yıllarda aruz vezni ve gazel, kaside, mesnevi gibi nazım biçimleri ile şiir yazma geleneği, denebilir ki, yerini daha ziyade hece ölçüsü ve ölçüsüz-kafiyesiz şiire bırakmışsa da anılan “Divan Edebiyatı” tarzını az-çok yenileyerek devam ettiren şairler de vardır. 20. asırda Klâsik Türk Edebiyatı’nı andırır biçim ve özde manzum eserler meydana getiren edebî şahsiyetlerden biri de M. Süleyman Teymuroğlu’dur. Van-Başkale doğumlu Teymuroğlu (ö. 1964), 1930’da Ankara Hukuk Fakültesinden mezuniyetini müteakiben otuz yıl TBMM’de zabıt memuru kadrosunda çalışmış; 27 Mayıs 1960 ihtilalinden sonra emekli edilmiş bir şair ve yazardır. Teymuroğlu, daha ziyade aruz ölçüsü ve mesnevi, murabba, gazel gibi nazım şekilleriyle yazdığı dinî, tasavvufi, siyasi ve sosyal şiirlerini 1955’te Pınar Başında adı altında bastırmıştır. Pınar Başında, yalnız ekseriyetle tercih edilmiş aruz vezni ve nazım biçimleri yönünden değil, Arapça, Farsça kelime ve tamlamaların çokça kullanılışı bakımından, ayrıca ihtiva ettiği tevhid, methiye, mersiye, tarih, vasiyet-name türünde şiirlerle de Klâsik Türk Edebiyatı’ndaki divanların 20. asırda benzeri denebilecek bir “divançe” sayılabilir. Bu yazıda Teymuroğlu’nun hayatı ve eserleri hakkında bilgi verildikten sonra büyük kısmı anılan kitapçıkta yer alan belli-başlı şiirleri, şekil ve öz yönünden incelenmiş; diliçi çevirileriyle okuyucuların alâkasına sunulmuştur. Böylece hem pek bilinmeyen bir edebî şahsiyetin tanıtılması, hem de nüshaları nadir bulunan bir manzum eserin, edebiyatseverlere ulaştırılması hedeflenmiştir.

[No abstract available]