Değişik zaman süreçlerinde oluşturulan iskemi ve aşırı yüklemenin kas kütlesi ve lifleri üzerine etkileri

Abstract

Amaç: Bu çalışma; değişik zaman süreçlerinde, iskemik ve normal koşullarda ekstensor dijitorum longus (EDL) ve ekstensor hallusis proprius (EHP) kasları aşırı yüklendiği zaman, kas hipertrofisinin nasıl etkilendiğini ve ayrıca aynı kas içerisindeki farklı çaptaki kas liflerinin buna nasıl bir cevap verdiğini gözlemlemek üzere planlanmıştır. Yöntem: Deneylerde 87 erkek sıçan kullanıldı. Sıçanlar kontrol, iliak arterin bağlanmasıyla oluşturulan iskemik, TA kasının çıkarılmasıyla diğerlerinden EDL ve EHP'nin üzerine ek yükün bindiği aşırı yüklenen (AY), ve aşırı yüklenen ve aynı zamanda iskemik (AY+l) olan olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Histolojik incelemeler kriyostad kesitler üzerinde yapıldı. Bulgular: EDL de ilk dört hafta boyunca hipertrofiye aynı oranda cevap gözlendi (P<0.05), küçük kas EHP de ise bu süre içerisinde zamanla artan oranlarda hipertrofi meydana geldi (P<0.01). Altıncı haftada ise EDL kasındaki hipertrofik artış diğer zaman dilimlerinden daha fazlaydı. Aynı kas içerisinde AY ile oluşturulan hipertrofiye, küçük çaplı kas lifleri, büyük çaplı olanlara göre daha fazla cevap verdi (P<0.01), ve büyük çaplı kas liflerindeki hipertrofi anlamsız olurken atrofi ise anlamlı olarak ortaya çıktı. İskemi EDL kasında her zaman atrofiye neden olurken, EHP kasında ise atrofi anlamsızdı. A+l kasda kısa sürelerde ortaya çıkan hipertrofideki artışlar AY'e göre daha az olurken 6. haftada bu artış her iki kasta da eşitlendi. Bunun olası nedenleri arasında yeni kan damarlarının oluşması (anjiyojenezis) gösterilebilir. Sonuç: Aynı işlevli kaslardan biri alındığı zaman geride kalanlardan küçük olanı daha fazla hipertrofiye olmakta ve aynı kas içerisinde de küçük liflerin hipertrofisi daha fazla olmaktadır. Ayrıca, iskemik kaslarda atrofiyi önleyebilmek ve anjiyojenezisi stimüle edebilmek için sıçanların AY+l kaslarında görüldüğü gibi egzersizin ilk dönemlerinde ağrının oluşmasına rağmen kontrollü olarak kasların kullanılmasının gerekliliği vurgulandı.

Purpose: Extensor digitorum longus (EDL) and extensor hallucis proprius (EHP) muscles were overloaded in ischaemic and normal muscle in order to determine how muscle hypertrophy occurred under these conditions, and to what extend fibres of different size in the same muscle responded to overload during different time courses. Methods: In this experiment 87 male rats were used and divided into control (C), ischaemic (I) achieved by unilateral ligation of the common iliac artery, overloaded (O) achieved by unilateral ablation of the synergist tibialis anterior, and overloaded plus ischaemic (O+l) groups. Histological analysis was performed on cryostat sections. Results: In EDL hypertrophy occurred at the same level during the first 4 weeks (P&lt;0.05 vs. C), while in the smaller EHP hypertrophy occurred progressively over this time (P&lt;0.01). After 6 weeks, hypertrophy of the EDL was clearly greater than at earlier time points. In the EDL muscle the response to hypertrophy was greatest in the smaller muscle fibres (P&lt;0.01). While hypertrophy was not significant in the larger fibres, atrophy was significant during ischaemia (P&lt;0.01). When overloaded muscle was made ischaemic there was less hypertrophy compared to non-ischaemic muscle during the first 4 weeks but it reached the same level by 6 weeks, possibly due to angiogenesis in this time. Conclusions: There was greater hypertrophy in the smaller muscle when a synergist muscle was removed, and there was also greater hypertrophy in the smaller fibres within same muscle. It is postulated that in order to prevent atrophy and stimulate angiogenesis in the ischaemic muscle, as was shown in the O+l muscle, careful exercise is required although possible pain during the initial period may limit the response.