İskemik olmayan kronik kalp yetersizlikli hastalarda bisoprololun kalp hızı değişkenliği üzerine etkileri

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı atrial fibrilasyonu olmayan non iskemik, NYHA-sınıf II ve III konjestif kalp yetersizliği olan hastalarda bisoprolol ile kalp hızı değişkenliklerinde meydana gelen değişikliklerin sol ventrıkul fonksiyonları ve efor kapasitesi ile uyumluluğunu değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışma grubu diüretik ve anjiyotensin dönüştürücü enzim inhibitörü standart tedavisi alan, sınıf II ve III konjestif kalp yetersizlikli 46 olgudan (yaş ortalaması: 61±9 [28erkek,18 kadın]) olan oluşmuş idi. Beş hasta çalışmayı tamamlayamadığından değerlendirmeye alınmadı. Diğer hastalar randomize olarak bisoprolol (n=20) ve kontrol (n=21) grubuna ayrıldı. Bisoprolol tedavisi başlangıçta 1.25 mg/gün uygulandı. Toleransa göre 2 haftada bir artırılarak maximum 10 mg/gün düzeyine ulaşıldı. Kontrol grubunun tedavisi 12 ay boyunca değiştirilmedi. Bisoprolol verilmeden önce, 6.ayda ve 12.ayda zaman-alan metoduna göre kalp hızı değişkenlikleri, sol ventrikül sistolik fonksiyonları ve egzersiz testi ile egzersiz kapasiteleri ölçüldü. Verilerin uyumluluğu değerlendirildi. Bulgular: Standart tedaviye eklenen bisoprolol ile kalp hızı değişkenliğinde anlamlı derecede artma vardı. Bisoprolol grubunda bisoprolol verilmeden önce, 6.ay ve 12.ay sonunda ölçülen ortalama değerler şöyleydi: İstirahat Kalp Hızı (İ.K.H, dk/vuru): 86±14; 70±17; 68±12 p<0.03. SDNN (normal vurudan normal vuruya olan aralıkların standart sapması): 76±3 msn; 83±4 msn; 84±2 msn: p<0.03, SDANN (5 dakikalık parçalarda ortalama NN aralıklarının standart sapması): 77±4 msn; 84±4 msn; 85±2 msn: p<0.03. pNN50 (komşu NN aralıklarında 50 milisaniyeden uzun olanların farkının yüzdesi): 6±4; 7.4±4; 7.7±4: p<0.05), RMSSD (birbirini izleyen farklılıkların ortalama karekökü): 33±1; 35±1; 37±8: p<0.05. SVEF (Sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu): %34±4; %39±5: %40±6 p<0.01. Egzersiz kapasitesi (Bruce protokolune göre) ise: 4±1 mets, 5±2 mets, 5±1 mets olup anlamlı artış yoktu. Kontrol grubunda ise anlamlı değişiklikler gözlenmedi. Sonuç: Çalışmamızın sonucunda atrial fibrilasyonu olmayan non iskemik hafif-orta kalp yetersizliğinde bisoprololün egzersiz kapasitesi hariç, kalp hızı değişkenliklerini ve sol ventrıkul fonksiyonlarını düzelttiği saptanmıştır. Elde edilen bulgular, beta blokerlerin olumlu etkilerinin patofizyolojisinde rol oynayabileceği fikrini destekledi. Sonuç olarak, bisoprolol ile tedavi edilen hafif-orta kalp yetersizliği olan hastaların klinik takiplerinde kalp hızı değişkenlik parametrelerinin kullanılması yararlı olabilir.

Aim: The aim of this study was to analyze the consistency between the of the variation of heart rate caused by bisoprolol and the effort capacity and the functions of left ventricles, in patients with non-ischemic heart failure but without atrial fibrillation. Material and Method: The study group included 46 patients with the average age 61&plusmn;9 (28 male, 18 female) who have all congestive heart failure in class II and class III. They are all having a treatment for diuretic and the standard treatment of angiotensin converting enzyme inhibitor. Five patients were excluded from the analysis because they connot completed the study. The other patients were randomly divided into two groups as bisoprolol (n:20) and control (n:21). The treatment of bisoprolol was first applied as 1.25 mg/day.This dosage was increased once in two weeks in accordance with the tolerance and at the end it was maximum 10 mg/day. The treatment of the control group wasn't changed during 12 months. The heart rate variability and left ventricle systolic functions in accordance with time-domain method in 6 th month and 12 th month, their exercise capacity were measured through exrcise test. The compatibility of the data was evaluated. Results: It was observed that there was a significant increase in heart rate variability and in the bisoprolol group. The avarage values, which were measured just before and at the end of the 6 th and 12 th months of bisoprolol treatment were as follows. Resting heart rates were (RHR.beat/min) 86&plusmn;14.70&plusmn;17.68&plusmn;12 (p&lt;0.03); Standard deviation of the periods normal beat to normal beat were (SDNN) 76&plusmn;3 msn, 83&plusmn;4 msn, 84&plusmn;msn (p&lt;0.03); standard deviation of the avarage NN periods in parts of 5 minutes (SDANN) were 77&plusmn;4 msn, 84&plusmn;4 msn, 85&plusmn;2 msn (p&lt;0.03); the percentage of the variation which was longer than 50 millisecond in neighboring NN periods (pNN50) were 6&plusmn;4.7.4&plusmn;4.7.7&plusmn;4 (p&lt;0.05); the avarage square root subsequent variation (RMSSD) were 33&plusmn;1, 35&plusmn;1, 37&plusmn;8 (p&lt;0.05); left ventricle ejection fraction (LVEF) is 34&plusmn;4, 39&plusmn;5, 40&plusmn;6 (p&lt;0.01); the capacity of exercise (according to Bruce protocol) were 4&plusmn;1 mets, 5&plusmn;2 mets, 5&plusmn;1 mets, (p:NS). Significant variations weren't observed in control group. Conclusion: At the end of the study, it was found that bisoprololexcept for exercise capacity, regulated heart rate variability and left ventricle functions in mild-moderate heart failure with non-ischeamic patients who have no atrial fibrillation. All the gathered results supported the idea that positive effects of beta blockers may take part in its pathophisiology. In brief, using different heart rate variability parameters in clinical observation of the patients having mild-moderate heart failure treated by bisoprolol may be a useful application.