Obstrüktif havayolu hastalığı olan hastalar kurtarıcı inhalerlerinin bittiğini fark ediyorlar mı? Doz sayma ya da doz sayacı gerekli

Abstract

Bu çalışma astımlı ya da KOAH’lı hastaların kurtarıcı ilaçlarının bittiğini fark edip etmediklerini araştırmak ve ölçülü doz inhalerlerle (ÖDİ) kuru toz inhalerlerin (KTİ) karşılaştırılması amacıyla yapılmıştır. Allerjik Hastalıklar ve Göğüs Hastalıkları poliklinik ya da kliniklerinde izlenen hastalara Mayıs 2005-Ocak 2006 tarihleri arasında yüz-yüze görüşme yöntemiyle anket uygulandı, 190 hasta anketi yanıtladı. Çalışmaya 90 (%47.4) astımlı ve 100 (%52.6) KOAH’lı hasta alındı. KOAH’lı hastaların tümü kurtarıcı ilaç olarak ÖDİ kullanıyordu. Astımlı hastaların 78’i (%86.7), KOAH’lı hastaların 24’ü (%24.0) inhaler kullanımı eğitimi almıştı, iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.00). Hastaların 162’si (%83.1) kurtarıcı ilaç olarak ÖDİ kullanmıştı, bu hastalardan 135’i (%83.3) bastığında ilaç ya da ses gelmediğinde ilacın bittiğini kabul ediyordu. Ölçülü doz inhalerin ağırlığı göz önüne alındığında, kullanılmadan once ilacın çalkalanıp çalkalanmamasının cihazın ağırlığını etkilediği saptandı. Bu nedenle kutunun boşalmasının tartarak doğru olarak fark edilemeyeceği sonucuna varıldı. Kurtarıcı ilaç olarak turbuhaler formu kullanan 28 astımlı hastanın %82.1’i kutunun boşalıp boşalmadığını doğru olarak belirleyebiliyordu. Ölçülü doz inhaler kullanan hastaların ilaçlarının bittiğini gösteren en doğru yöntem uygulanan dozların kaydedilmesidir ya da turbuhaler formu tercih edilebilir. Astımlı ve KOAH’lı hastaların kurtarıcı ilaçlarının bitip bitmediğini nasıl anlayacakları konusunda doktorları tarafından eğitilmeleri gerektiğine inanıyoruz.

We determined whether patients with asthma or COPD could determine that their rescue medicines were empty or not, and compared metered-dose inhaler (MDI) and turbuhaler forms. A face-to-face interview questionnaire was given to the patients who attended our Allergic Diseases and Chest Diseases clinics during May 2005-January 2006, and 190 patients answered the questionnaire. Ninety asthmatics (47.4%) and 100 COPD patients (52.6%) were enrolled in the study. All the COPD patients used MDI for rescue medication. We found that 78 (86.7%) of asthmatics but only 24 (17.5%) of COPD patients were educated about inhaler usage (p<0.00). Of the 162 patients (83.1%) who used MDI as rescue medication, 135 (83.3%) could recognize that their medicine was empty if no drug was available when they applied pressure. As for weighing the canisters, we found that shaking the canisters before usage leads to different amounts of remnant, and hence weight of the canister after the usage depends on whether it is shaken or not. Therefore, canister depletion could not be correctly estimated by weighing. All the patients who used a turbuhaler were asthmatic and 82.1% of them could determine correctly whether their rescue medicine was empty or not. For patients using MDI, counting the number of administered doses is the only accurate method, otherwise the turbuhaler form should be preferred. We believe that patients with asthma and COPD should be educated by their doctors about how to recognize that their rescue medicine is empty.