Dışlanma, ayrımcılık, mezhep ve etniklikler arası eşitsizlikler

Abstract

Bu makalede, Adana ve Kahramanmaraş illerinde etnik ve dini kimliklerin yoğun olarak yaşadıkları mahallelerde, 18 yaş üzeri bireyler arasında tesadüfî yöntemle belirlenen 843 kişi ile yapılan yüz yüze ankete dayalı alan araştırmasının sosyal dışlanma bağlamında sonuçları tartışılmaktadır. Dışlanma mekânsal, siyasal, kültürel ve sosyo-ekonomik boyutları ile araştırılmakta ve etnisite ve mezhebe göre değişimi değerlendirilmektedir. Araştırma, dışlanma algısının azımsanmayacak bir oranda olduğunu ve yoksulluktan daha çok ayrımcılık süreçlerinden etkilendiğini ortaya koymaktadır. Bu durum, kurum ve aktörlerin niyet ve tutumlarından kaynaklı ya da bağımsız, yerleşik bir etnik-mezhepsel hiyerarşinin varlığından da beslenmektedir. Ancak bu tespit daha çok devlet odaklıdır. Dışlanmayı en derin yaşayanların ise Kürt-Alevi kesim olduğu saptanmıştır.

In this article, we have discussed the outcomes of a field survey carried out both in Adana and Kahramanmaraş for 843 people through face to face interview. Exclusion has been searched in terms of spatial, political, cultural and socioeconomic aspects and its change according to ethnicity and religious order has been assessed. Perceived exclusion is not a minor issue and affected by discrimination rather than poverty has come out as the main findings of the survey. This conduct has been nurtured by presence of hierarchy among ethnic and religious denominations that might be dependent or independent from intentions of actors or institutions. However this finding is more related with state. Besides, the most excluded segment is Kurdish Alevis.