Sivas ilinde saptanan ilk tularemi salgını: 29 Olgunun değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Tularemi hastalığı ülkemizde salgınlara sebep olmaktadır. Özellikle son yıllarda pek çok ilde hasta bildirimleri yapılmaktadır. Biz bu çalışmada, Sivas ilinde saptanan ilk tularemi hastalarını ve bu hastaların çeşitli özelliklerini bildirdik. Yöntemler: Cumhuriyet Üniversitesi Uygulama ve Araştırma Hastanesi İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Kliniği’nde Ocak 2009-Haziran 2010 tarihleri yatırılarak izlenen 29 hasta retrospektif olarak incelendi. Hastaların serolojik tanısı mikroaglütinasyon (MA) testi ile konuldu. Demografik özellikler ile klinik ve laboratuvar bulgularına hasta dosyalarından ulaşıldı. Bulgular: Hastaların 15’i erkek, 14’ü kadın; yaş ortalaması 41.8 idi. Şikayetlerin başlamasından tularemi tanısı alana kadar geçen süre ortalama 38 gündü. İki hastanın lenf gangliyonu aspiratında Francisella tularensis için polimeraz zincir reaksiyonu pozitif bulundu. Salgının su kaynaklı olduğu düşünüldü. En sık saptanan klinik form orofaringeal form idi (%75.9). Hastaların çoğunda (%93.1) servikal lenfadenopati (LAP) vardı. Çalışmaya katılan hastaların %72.4’ünde tularemi tanısı almadan önce farklı tanılarla antibiyotik kullanım öyküsü vardı. Tularemi tedavisinde en sık streptomisin + doksisiklin kombinasyonu kullanıldı (%44.8). Hastalarımızın hiçbirinde yara skarı dışında sekel gelişmedi ve kaybedilen hastamız olmadı. Sonuçlar: Daha önce görülmediği bölgeler de dahil olmak üzere klinisyenlerin tularemi konusunda dikkatli olması gereklidir. Tonsillofarenjit ile birlikte olan ya da tonsillofarenjit olmaksızın, tek ya da çift taraflı LAP’ı olan hastaların ayırıcı tanısında tularemi mutlaka düşünülmelidir.

Objective: Several tularemia epidemics have been reported from many provinces in our country in recent years. We report the first tularemia epidemic occurring in Sivas, and some features of the cases. Methods: Twenty-nine patients admitted to the Infectious Diseases and Clinical Microbiology Clinic of Cumhuriyet University Hospital, between January 2009 and June 2010 were retrospectively investigated. Microagglutination method was used for serological diagnosis. Patients were reviewed and recorded for demographic, clinical and laboratory features. Results: 15 of the patients were male and 14 were female. The mean age was 41.8 years. The mean time between the onset of the symptoms and diagnosis was 38 days. Francisella tularensis was detected by polymerase chain reaction in lymph node aspirate from two patients. This epidemic was thought to be waterborne. In most of the cases (75.9%), the disease presented itself in the oropharyngeal form. The majority of the patients (93.1%) had cervical lymphadenopathy. Prior to diagnosis of tularemia, several antibiotic regimens ineffective for tularemia were given to 72.4% of the patients. Streptomycin and doxycycline combination was given to most of the patients (44.8%) for treatment. No mortality or sequela except for scar was observed. Conclusions: Clinicians should be careful for tularemia, even in non-endemic regions. Tularemia should be considered in the differential diagnosis of patients with tonsillopharyngitis and/or cervical lymphadenopathy.