Alkali yanığına bağlı gelişen korneal anjiogenez modelinde topikal, subkonjonktival bevacizumab ve florometolon asetatın topikal uygulanması

Abstract

Amaç: Alkali yanığa bağlı gelişen korneal anjiogenez modelinde kornea neovaskülarizasyonu üzerine bevacizumabın etkisini araştırmak. Gereç ve Yöntem: Çalışmada 24 adet Wistar-Albino cinsi rat kullanıldı. Kornealarda kimyasal koterizasyonu takiben ratlar tesadüfi olarak 4 gruba ayrıldı. Grup 1'e (kontrol grubu) suni gözyaşı günde iki kez, grup 2'ye topikal florometolon asetat günde iki kez, Grup 3'e subkonjonktival bevacizumab 2,5 mg olarak tek doz, grup 4'e ise topikal bevacizumab günde iki kez 5 mg/ml konsantrasyonunda uygulandı. Üç hafta sonra rat korneaları biyomikroskopla muayene edildi ve kornea fotoğrafları çekilip denekler sakrifiye edildi. Neovaskülarize alan oranı, gelişen en uzun damarın boyu, korneal ödem ve opasite skoru değerlendirildi. Sonuçlar: Dijital fotoğraflar analiz edildiğinde korneal neovaskülarizasyon, gelişen en uzun damarın boyu, korneal ödem ve opasite skorunun her 3 grupta kontrol grubundan daha düşük olduğu görüldü (p<0,05). Korneal neovaskülarizasyon Grup 3 ve 4'de, grup 2'den daha düşüktü (p=0,035, p=0,027). Topikal ve subkonjonktival bevacizumab grupları arasında korneal neovaskülarizasyon, korneal ödem ve opasite skoru açısından anlamlı bir fark saptanmadı. Bununla birlikte gelişen en uzun damarın boyu topikal bevacizumab grubunda anlamlı olarak daha düşük bulundu (p=0,029). Tartışma: Subkonjonktival ve topikal bevacizumab korneal neovaskülarizasyonun azaltılmasında etkili yöntemlerdir. Bununla birlikte topikal bevacizumab korneal neovaskülarizasyonun önlenmesinde subkonjonktival bevacizumab ve florometolon asetattan daha etkili bulunmuştur.

Purpose: To investigate the effect of bevacizumab on corneal neovascularization in an alkali burn-induced model of corneal angiogenesis. Material and Method: Twenty-four Wistar albino rats were used in our study. After chemical cauterization of the cornea, the rats were divided randomly into four groups. Group 1 (control group) received artificial tears twice a day, group 2 received topical fluorometholone acetate twice a day, in group 3, a single dose of bevacizumab (2.5 mg) was administered by a subconjunctival injection, and group 4 received topical bevacizumab 5mg/ml twice a day. Three weeks later, the rat corneas were evaluated by slit-lamp biomicroscopy and corneal photographs were taken with a digital camera, followed by sacrifice of the subjects. The proportional area of vascularized cornea, length of the longest neovascular sprout, corneal oedema and corneal opacity score were assessed. Result: The analysis of digital photographs showed less corneal neovascularization, corneal oedema, corneal opacity score and shorter length of the longest neovascular sprout in the three drug groups than in the control one (p&lt;0.05). The area of corneal neovascularization in groups 3 and 4 was less than in group 2 (p=0.035 and p=0.027, respectively). Corneal neovascularization, corneal oedema and corneal opacity did not differ significantly between the subconjunctival and topical bevacizumab groups. However, statistically significant decrease was observed in the length of the longest neovascular sprout in the topical bevacizumab group (p=0.029). Discussion: Subconjunctival/topical bevacizumab treatment is an effective method in reducing corneal neovascularization. However, we observed that topical bevacizumab is more efficient than subconjunctival bevacizumab and fluorometholone acetate in preventing corneal neovascularization.