Antik Yunan’da Retorik Algısı

Abstract

Aristoteles’in Metafizik’teki ilk cümlesinden uyarlayarak söyleyecek olursak; her insan doğal olarak konuşmak ister. Konuşmaktan maksat bir kimsenin kendini, yani düşüncelerini ifade etmesidir. Düşünce, kimi zaman karşıdakini bilgilendirmek, kimi zaman sorgulamak, kimi zaman kendini savunmak, bazen de bir konuda karşıdakini ikna etmek için vb. saiklerle dile getirilir. Karşıdakini ikna etme amacıyla belirli kurallar çerçevesinde yapılan konuşmaya retorik denilir. Bu arz konuşmanın kural ve kaideleri belirli bir zaman diliminden itibaren ortaya çıkmaya başlamıştır. Söz konusu dönemin, Antik Yunan devri olduğu kabul ediir. Bu açıdan Antik Yunan’daki retorik algısı, bu sanatın mahiyetini ve geçirdiği arihsel süreci anlama açısından bir hayli önemlidir. Bu süreçte Sofistler, Sokraes, Platon ve Aristoteles retorik algının oluşmasında rol almış en etkin isimlerdir. Bu çalışmada sırasıyla bu aktörlerin, retoriğe ilişkin algılama biçimleri özet olarak ortaya konulmaya çalışılmıştır.

If adapting to say the first sentence of Aristotle in Metaphysics; all men by nature desire to speak. Aim of speaking is to express one’s self, i.e, his thoughts. Thought is expressed in many motives such as sometimes to inform and sometimes to inquiry and sometimes to defend him or herself and sometimes to persuade people. Speaking that to persuade people in definite rules is called rhetoric. Rules and regulations of this kind of speech began to emerge from a specific period of time. This period is assumed as the ancient Greek era. In this respect, the perception of rhetoric in Ancient Greece, this is a great deal of art is important in terms of understanding the nature and the historical process. In this process, Sophists, Socrates, Plato and Aristotle have played a most effective role in the formation of the rhetoric perception. In this study, understanding of these actors of rhetoric will be present in briefly.