A multicenter study on experience of 13 tertiary hospitals in Turkey in patients with infective endocarditis

Abstract

Amaç: Bu çok merkezli geriye dönük çalışmada Türkiye’de infektif endokarditin klinik ve mikrobiyolojik özellikleri, ekokardiyografik bulguları ve tedavi stratejisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Çalışmaya alınan grup 2005-2012 tarihleri arasında Türkiye’de 13 merkezde infektif endokardit tedavisi alan, retrospektif olarak 248 hastayı içermektedir. Tüm merkezler çevre hastanelerden hasta kabul eden üçüncü basamak hastaneler idi. Veriler, modifiye Duke kriterlerine göre infektif endokardit tanısı ile yatırılan hastaların arşiv bilgilerinden alınmıştır. Bulgular: Hastaların yüz otuz yedisi erkek idi. Hastalardan yüz elli sekizinde doğal kapak, yetmiş beşinde protez kapak endokarditi mevcuttu. İki yüz yirmi üç hastada (%89) vejetasyon mevcuttu ve 52 hastada vejetasyon birden fazla sayıda idi. Vejetasyon en sık mitral kapak (%43) konumunda bulundu. En sık görülen kapak hastalığı mitral yetersizliğiydi. En sık izlenen predispozan faktör romatizmal kapak hastalığı idi (%28). Pozitif kan kül- türü %65 oranında saptandı. En sık izole edilen sorumlu organizma Staphylococcus aureus idi (%29). Hastane içi ölüm hızı %33 olarak bulundu. Sonuç: Batılı ülkelerle karşılaştırıldığında ülkemizde infektif endokardit epidemiyolojisinin en önemli farklılıkları genç yaş, yüksek romatizmal kalp hastalığı prevelansı, sık enterokokal enfeksiyon ve yüksek kültür negatif sıklığıdır.

Objective: The aim of this retrospective multicenter study was to investigate the clinical manifestations, microbiological profile, echocardio- graphic findings and management strategies of infective endocarditis (IE) in Turkey. Methods: The study population consisted of 248 Turkish patients with IE treated at 13 major hospitals in Turkey from 2005 to 2012 retrospec- tively. All hospitals are tertiary referral centers, which receive patients from surrounding hospitals. Data were collected from the medical files of all patients hospitalized with IE diagnosed according to modified Duke Criteria. Results: One hundred thirty seven of the patients were males. Native valves were involved in 158 patients while in 75 participants there was prosthetic valve endocarditis. Vegetations were detected in 223 patients (89%) and 52 patients had multiple vegetations. Mitral valve was the most common site of vegetation (43%). The most common valvular pathology was mitral regurgitation. The most common predisposing factor was rheumatic valvular disease (28%). Positive culture rate was 65%. Staphylococci were the most frequent causative microorganisms iso- lated (29%) followed by enterococci (11%). In-hospital mortality rate was 33%. Conclusions: Compared to IE in developed countries younger age, higher prevalence of rheumatic heart disease, more frequent enterococci infection and higher rates of culture negativity were other important aspects of IE epidemiology in Turkey.