Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma düzeylerinin kişilik özellikleri ve öz-anlayış açısından incelenmesi

Abstract

Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma, kişilik özellikleri ve öz-anlayış düzeyi arasındaki ilişkiyi belirlemeye yönelik olup kişilik özellikleri ve öz-anlayış düzeyinin psikolojik iyi olma düzeylerini anlamlı olarak yordayıp yordamadığını belirlemektir. Araştırma grubu Selçuk Üniversitesi’nden 232 (%36,5), Cumhuriyet Üniversitesi’nden 195 (%30,7) ve Ahi Evran Üniversitesi’nden 209 (%32,9) eğitim fakültesi öğrencisinden oluşmaktadır. Farklı bölümlerde öğrenim görmekte olan öğrencilerden tesadüfi örnekleme yöntemiyle seçilmiş 405’i kız (%67,5) 231’i erkek (32,5) toplam 636 öğrenci araştırma grubunu oluşmaktadır. Araştırma verileri Psikolojik İyi Olma Ölçeği, Sıfatlara Dayalı Kişilik Testi, Öz-Anlayış Ölçeği ve kişisel bilgi formu kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin analizinde, Pearson momentler çarpım korelasyonu ve aşamalı regresyon analizi teknikleri kullanılmıştır. Psikolojik iyi olmanın tüm alt boyutları ile öz-anlayış arasında pozitif yönde anlamlı ilişki olduğu görülmüştür. Psikolojik iyi olma alt boyutlarının, kişilik özelliklerinden nevrotizm alt boyutu ile negatif, diğer kişilik özellikleri alt boyutları arasında ise pozitif yönde anlamlı ilişki bulunurken, özerklik ile yumuşak başlılık arasında ilişki bulunamamıştır. Kişilik özellikleri ve öz-anlayış, psikolojik iyi olmanın tüm alt boyutlarını anlamlı düzeyde yordamaktadır. Psikolojik iyi olmanın diğerleriyle olumlu ilişkiler alt boyutunun en önemli yordayıcısının dışa dönüklük olduğu; özerklik, çevresel hâkimiyet, yaşam amacı ve kendini kabul alt boyutlarının öne çıkan yordayıcısının öz-anlayış olduğu, bireysel gelişim alt boyutunu en iyi yordayan değişkenin ise kişilik özelliklerinden deneyime açıklık olduğu görülmüştür.

The purpose of this study is to investigate the correlation between psychological well-being, personal traits and self-compassion levels, and to find out whether personal traits and self-compassion level significantly predict psychological well-being. The study sample is composed of 232 (36.5%) students from Education Faculty of Selçuk University, 195 (30.7%) students from Cumhuriyet University, 209 (32.9%) students from Ahi Evran Uni- versity. There were totally 636 randomly selected students in the study group, 405 of them (%67.5) being females and 231 of them (32.5%) being males. The data were collected using Psychological Well-being Scale, Adjective Based Personality Scale, Self-compassion Scale and personal information form. To analyze the data, Pearson conduct moment correlations, and stepwise regression analysis technique were used. It was seen that there was a significant positive correlation between all subscales of psychological well-being and self-compassion. There was a negative correlation between psychological well-being and neuroticism and a positive correlation between psychological well-being and other personality traits, whereas no significant correlation was found between autonomy and agreeableness. Personal traits and self-compassion significantly predict all subscales of psychological well-being. It was found that the most significant predictor of positive relations with others as a subscale of psychological well-being is extroversion; that the most prominent predictor of autonomy, environ- mental mastery, and purpose in life and self-acceptance subscales is self-compassion, and that the variable which predicts the subscale of personal growth best is openness to experience as personal traits.