Histerektomi materyallerinde histopatolojik tanıların insidansı

Abstract

Amaç: Bu çalışmada histerektomi için klinik endikasyonların sıklığı ve histerektomi materyallerindeki en yaygın patolojiler tanımlandı. Gereç ve Yöntem: Ekim 2007 ile Ekim 2009 arasında 361 histerektomi materyali tekrar gözden geçirildi ve patolojik tanılar araştırıldı. Bulgular: Histerektomi için en yaygın klinik endikasyon leiomyoma (% 31.85) idi. Diğer klinik endikasyonlar endometrial hiperplazi (% 27.14), disfonksiyonel uterin kanama (% 18.55), uterus prolapsusu (% 9.14), kronik pelvik ağrı (% 7.20), adenomyozis (% 3.87), servikal neoplazi (% 2.21) idi. En yaygın tanımlanan patoloji leiomyoma (% 40.16) idi. Diğer patolojiler endometrial hiperplazi (% 38.22), adenomyozis (% 25.48), endometrial polipler (% 8.86), CIN 1 ( % 3.32 ), CIN 2 ( % 1.66 ) ve atrofik endometrium (% 3.60) idi. Yüzellisekiz (% 43.76) histerektomi materyalinde kombine patolojiler tanımlandı. En yaygın kombinasyon leiomyoma ve endometrial hiperplazi (% 38.60) idi. Diğer kombine patolojiler adenomyozis ve endometrial polip (% 17.72), adenomyozis ve leiomyoma (% 12.65), leiomyoma ve endometrial polipler (% 8.22) idi. Sonuç Endometrial patolojiler nedeniyle özellikle premenapozal ve postmenapozal dönemde opere edilecek olgularda servikal neoplazilerin beraber olabileceği unutulmamalıdır. Bu nedenle endometrial örnekleme yaparken endoservikal örneklemeninde yapılması önemlidir.

Objective: This study identified the frequency of clinical indications for hysterectomy and the most common pathologies in hysterectomy specimens. Material and Methods: A total of 361 hysterectomy specimens between October 2007 and October 2009 were retrieved and studied Results: The most common indication for hysterectomy was leiomyoma (31.85 %). Other indications were endometrial hyperplasia (27.14 %), dysfunctional uterine bleeding (18.55 %), uterine prolapse (9.14 %), chronic pelvic pain (7.20 %), adenomiyosis (3.87 %), cervical neoplasia (2.21 %). The most common pathology identified was leiomyoma (40.16 %). Other pathologies included endometrial hyperplasia (38.22 %), adenomyosis (25.48 %), endometrial polyps (8.86 %), CIN 1 (3.32 %), CIN 2 (1.66 %) and atrophic endometrium (3.60 %). In 158 (43.76 %) of hysterectomy specimens combined pathology was identified. The most common combination was leiomyoma and endometrial hyperplasia (38.60%). Other combined pathologies included adenomoysis and endometrial polyps (17.72 %), adenomyosis and leiomyoma (12.65 %), leiomyoma and endometrial polyps (8.22 %). Conclusion: The existence of cervical disorders should be demonstrated when an operation is going to be performed for an endometrial pathology in a pre or postmenopausal woman. Cervix and cervical canal should be examined during endometrial evaluation.