Apikal genital prolapsuslarda sakropeksi ve sakrospinöz ligaman fiksasyonu sonuçları

Abstract

Amaç. Apikal genital prolapsus olgularının cerrahi tedavisinde uygulanan sakropeksi ve sakrosipinoz ligaman fiksasyonu operasyonlarının değerlendirilmesi. Yöntem. Uterin prolapsus veya vajen kaf prolapsusu nedeni ile opere edilen toplam 49 hastanın kayıtları retrospektif incelendi.Tüm hastaların sonuçları değerlendirildi, aynı zamanda sakropeksi (abdominal sakrokolpopeksi/sakroservikopeksi) ve sakrospinöz ligaman fiksasyon grupları oluşturularak değerlendirilme de yapıldı. Olgular postoperatif dönemdeki şikayetler, üriner inkontinans, hasta memnuniyeti ve postoperatif bulgular yönünden incelendi. Bulgular. Sakropeksi grubunda ortalama takip süresi 41,2 ay (41,2±24,9), sakrospinöz fiksasyon grubunda ise 69,1 ay (69,1±8,2) bulundu. Sakropeksi grubunda prolapsus nüksü tespit edilmedi. Sakrospinöz ligaman fiksasyon grubunda ise 2 olguda (%11,1) nüks tespit edildi. Nüks açısından iki grup arasında anlamlı bir fark yoktu (p=0,058). Sakrospinöz fiksasyon grubunda sakropeksi grubuna göre anlamlı derecede daha yüksek oranda ön/arka onarım yapılmış olmasına rağmen (%83,3'e karşı, %38,7, p=0,013) postoperatif tespit edilen sistorektosel bakımından iki grup arasında fark yoktu. Sakropeksi grubundaki hastaların %93,5’i memnun, %6,5’i orta düzeyde memnun iken, memnun olmayan hasta yoktu. Sakrosipinoz ligaman fiksasyon grubunda ise 2 olguda (%11,1) memnuniyetsizlik mevcuttu. Hasta memnuyeti bakımından iki grup arasında anlamlı fark vardı (p=0,034). Sonuç. Apikal genital prolapsus olguları için sakropeksi operasyonları ve sakrospinöz ligaman fiksasyonu operasyonunun yüzgüldürücü olduğu açıktır. Nüks ve hasta memnuniyeti yönünden, sakropeksi operasyonlarının daha yüz güldürücü olduğu söylenebilir. Sakropeksi opersyonları, sistorektosel operasyonu gereksinimini de azaltmaktadır.

Aim. Evaluation of sacropexy and sacrospinous ligament fixation operations that are applied in the surgical treatment of the cases of apical genital prolapses. Methods. The records of 49 patients who are operated for uterine prolapse or vaginal cuff prolapse were analysed retrospectively. The results of all patients were evaluated, and then the patients are allocated in two groups namely as sacropexy (abdominal sacrocolpopexy/sacrocervicopexy) and sacrospinous ligament fixation groups. Additionaly, the outcomes of groups were compared with each other. The cases were investigated specifically in terms of postoperative complaints, urinary incontinence, operation satisfaction, and postoperative signs. Results. Mean follow-up periods were 41.2 months (41.2±24.9) in the sacropexy group, and 69.1 months (69.1±8.2) in the sacrospinous fixation group. There weren’t any cases of recurrent prolapse in the sacropexy group. Recurrence occured in two cases (11.1%) in the sacrospinous ligament fixation group. There were no significant differences in recurrence rates between the two groups (p=0.058). Although anterior and posterior repair was more frequently applied in sacrospinous fixation group than sacropexy group (83.3% vs. 38.7%; p=0.013), the rates of postoperatively detected cysto-rectocele were similar in both groups. While 93.5% of the patients in the sacropexy group were fully satisfied, and 6.5% of them were moderately satisfied and there were no unsatisfied patients. In the sacrospinous ligament fixation group there were 2 unsatisfied patients (11.1%). In terms of patient satisfaction there was significant difference between two groups (p=0.034). Conclusion. For cases of apical genital prolapse, sacropexy and sacrospinous ligament fixation operations are obviously promising. On the other hand, in terms of recurrence and patient satisfaction, sacropexy operations can be considered to be more promising. In addition, it can be said that sacropexy procedure can also reduce the need for the cystorectocele operation.