Polikistik over sendromlu kadınlarda, Roma III teşhis kriterlerine göre fonksiyonel dispepsi sıklığı

Abstract

Giriş ve Amaç: Polikistik over sendromu reprodüktif çağdaki kadınlarda en sık görülen endokrin hastalıktır. Fonksiyonel dispepsi, genel popülasyon- da yaygın görülen organik neden olmaksızın dispeptik semptomların eşlik ettiği fonksiyonel gastrointestinal bozukluktur. Daha önceki çalışmalarda polikistik over sendromlu hastalarda fonksiyonel dispepsi sıklığı ve arala- rındaki ilişki araştırılmamıştır. Biz bu çalışmada polikistik over sendromlu hastalarda fonksiyonel dispepsi sıklığını ve aralarındaki ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız prospektif olarak planlandı ve reprodüktif çağdaki 73 polikistik over sendromlu hasta ve 67 sağlıklı kontrol denek alındı. Bu deneklerin gastrointestinal semptomları anketle saptandı. Deneklerin boy, kilo değerleri kayıt edildi ve serum açlık glukoz, insülin, kortizol, prolaktin, troid uyarıcı hormon, folikül uyarıcı hormon, luteinleşti- rici hormon, total testosteron, dehidroepiandrosteron sülfat düzeylerine ba- kıldı. Deneklerin insülin direnci ve vücut kitle indeksi değerleri hesaplandı. Bulgular: Çalışmaya alınan polikistik over sendromu ve sağlıklı kontrol gru- bu arasında yaş açısından anlamlı fark bulunamadı (22.1±4.1 vs. 23.5±5.1 yıl,sırasıyla p > 0.05). Gruplar serum total testosteron, dehidroepiandroste- ron sülfat ve luteinleştirici hormon düzeyleri açısından karşılaştırıldığında aradaki fark önemli bulundu (p=0.001, p=0.001, p= 0.038, sırasıyla). Po- likistik over sendromlu 73 hastanın 38'inde (%52.1) ve kontrol grubunda 67 deneğin 16'sında (%23.9) fonksiyonel dispepsi mevcut idi. Fonksiyonel dispepsi sıklığı polikistik over sendromu hastalarında sağlıklı kontrol denek- lerden daha yüksek bulundu (p=0,006). Fonksiyonel dispepsisi olan poli- kistik over sendromlu hastalar, fonksiyonel dispepsi subgrupları açısından karşılaştırıldığında postprandiyal distres sendromu sağlıklı kontrol grubuna kıyasla sık (p<0.05) iken epigastrik ağrı sendromu için sağlıklı kontrol gru- bu ile arasında istatistiksel fark yok idi (p>0.05). Polikistik over sendromu hastalarında vücut kitle indeksi, serum açlık kan glukozu, insülin, kortizol, prolaktin, troid uyarıcı hormon, folikül uyarıcı hormon ve insülin direnci indeksi sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldığında aralarında fark bulu- namadı (p>0.05). Sonuç: Polikistik over sendromlu hastalarda, fonksiyonel dispepsi ve dispepsi subgrubu olan postprandial distress sendromu sıklığı sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldığında yüksek saptandı. Polikistik over sendromlu hastalarda, fonksiyonel dispepsi ve subgrubu olan postprandi- al distress sendromun sık görülmesinin hiperandojenizm ile ilişkili olduğu düşünüldü.

Background and Aims: Polycystic ovarian syndrome is the most frequently seen endocrine disease in women of reproductive age. Functional dyspepsia is a functional gastrointestinal disorder that is commonly seen in the general popu- lation, accompanied by dyspeptic symptoms without an organic cause. Previous studies have not investigated the frequency of functional dyspepsia in patients with polycystic ovarian syndrome and the relationship between them. In this study, we aimed to determine the frequency of functional dyspepsia in patients with polycystic ovarian syndrome and to investigate the relationship between them. Materials and Methods: Our study was prospectively planned, and 73 patients with polycystic ovarian syndrome and 67 healthy control subjects of reproductive age were included. Gastrointestinal symptoms were detected via survey conducted on these subjects. Height and weight values of the subjects were recorded, and serum fasting glucose, insulin, cortisol, prolactin, thyroid stimulating hormone, follicle stimulating hormone, luteinizing hormone, total testosterone, and dehydroepiandrosterone sulfate levels were measured. Ho- meostasis model assessment of insulin resistance and body mass index values of the subjects were calculated. Results: There was no significant difference in age between the study group and the healthy control group (22.1&plusmn;4.1 vs. 23.5&plusmn;5.1 years, respectively, p &gt; 0.05). When the groups were compared in terms of serum total testosterone, dehydroepiandrosterone sulfate, and lutein- izing hormone levels, the differences were found to be statistically significant (p = 0.001, p = 0.001, and p = 0.038, respectively). Functional dyspepsia was present in 38 (52.1%) of the 73 patients with polycystic ovarian syndrome and 16 of the 67 (23.9%) patients in the control group. The frequency of func- tional dyspepsia was higher in patients with polycystic ovarian syndrome than in healthy control subjects (p = 0.006). In patients with polycystic ovarian syndrome with functional dyspepsia, when functional dyspepsia subgroups were compared, postprandial distress syndrome was more frequent than in the healthy control group (p &lt; 0.05), while no statistically significant difference was found between the healthy control group and the group with epigastric pain syndrome (p &gt; 0.05). There was no significant difference in body mass index, serum fasting glucose, insulin, cortisol, prolactin, thyroid stimulating hormone, follicle stimulating hormone, and homeostasis model assessment of insulin resistance index in polycystic ovarian syndrome when patients were compared with the healthy control group (p &gt; 0.05). Conclusion: In patients with polycystic ovarian syndrome, the frequency of functional dyspepsia and its subgroup, postprandial distress syndrome, was found to be higher than in the healthy control group. In patients with polycystic ovarian syndrome, the cause of the frequent cooccurrence of functional dyspepsia and its subgroup, postprandial distress syndrome, was thought to be hyperandrogenism.