Yerel Rifamicin Uygulamasının Bmp-2 ve Kemik Rejenerasyon Açısından Etkisi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı lokal rifamisin uygulamasının kemik iyileşmesi sırasında BMP-2 salınımı üzerine etkisinin değerlendirilmesidir. Materyal ve method: Rat mandibula angulus bölgesinde standart olarak 5 mm çapında kritik boyutta kemik defektleri oluşturulmuştur. Kontrol grubunda (8 rat) defektlere herhangi bir uygulama yapılmamıştır. Birinci deney grubunda (8 rat) defekt bölgesi rifamisin solüsyonu ile irrige edildikten sonra, defekt bölgesine 1, 3 ve 7. günlerde 25 mg rifamisin solüsyonu enjekte edilmiştir. İkinci deney grubunda (8 rat) defekt bölgesi 25 mg rifamisin solüsyonu ile karıştırılmış gelatin sponge ile greftlenmiştir. Cerrahiden 21 gün sonra ratlar sakrifiye edilmiştir. Defekt bölgesinden hem immünhistokimyasal analiz (kemik morfogenetik protein -2 antibody) için hem de histomorfometrik analiz için histolojik kesitler hazırlanmıştır. Elde edilen verilerin analizi Mann Whitney U ve Kruskall Wallis testi kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: Deney grubunda kontrol grubuna göre ortalama yeni kemik formasyonu, osteoblast sayısı ve yeni damar oluşum sayısında artış olduğu görülmüştür. Her iki deney grubunda da anti-bmp-2 ile işaretlenmenin (hücre sayma) kontrol grubuna göre daha fazla olduğu görülmüştür. Sonuç: Kritik boyutta kemik defektlerine lokal olarak rifamisin uygulamasının BMP-2 salınımı üzerine pozitif etkileri olduğu tespit edilmiştir.

Objectives: The aim of this study was to evaluate effect of local rifamycin application on BMP-2 expression and bone healing. Materials and Methods: A standardized 5.0-mm- diameter critical size bone defect was created mandible angulus region. In the control group (8 rats) defects were left empty. In the Group 1 (n=8 rats) defect was irrigated with rifamycin solution and 25 mg rifamycin solution injected defect area at 1, 3, 7 days after surgery. In the group 2 (n=8 rats) defects were grafted with a gelatin sponge mixed 25 mg rifamycin solution. Rats were sacrificed at 21 days after surgery. Histological slides were prepared from defect site for both immunohistochemical analysis (bone morphogenetic protein-2 (BMP-2) antibody) and histomorphometric analysis. Data were analyzed using Mann Whitney U and Kruskall Wallis test. Results: The average new bone formation, number of osteoblast and new vessel formation count were increased more in both of experimental groups in comparison with control group. AntiBMP-2 labelling (Cell count) was increased more in both of experimental groups in comparison with control group. Conclusion: Local rifamycin application has positive effects on BMP-2 expression and bone regeneration at critical sized bone defects.