ÜLKÜ MECMUASINA GÖRE KÖY EĞİTİMİ

Abstract

Ülke nüfusunun büyük bir bölümünün köylerde yaşadığı Cumhuriyet'in ilk yıllarında, köy eğitiminin eksikliklerinin giderilmesi ve gelişiminin sağlanması adına hummalı bir çalışma başlatılmıştır. Ancak köylerin küçük ve dağınık bulunduğu bir coğrafyada okul ve öğretmen sayısının yetersizliği nedeniyle verilen mücadeleden kısa zamanda olumlu yanıt alınamamıştır. Öğretmen eksikliğini gidermek için Denizli ve Zencidere'de açılan iki köy öğretmen okulu kısa bir zaman sonra kapatılmak durumunda kalınmışsa da 1937 yılında "Köy Eğitmenleri Kanunu" ardından 1940 yılında "Köy Enstitüleri Kanunu" yürürlüğe konulmuştur. Köy halkının eğitiminde 1932 yılında kurulan halkevlerinden de yararlanılma yoluna gidilmiş, halkevlerinin dokuz şubesinden birisi köycülük şubesi olarak belirlenmiştir. Söz konusu bu şubeler aracılığı ile köylüye rehberlik etmek vazifesi üstlenilmiştir. Bu dönemde köye ve köylüye ilgisi arttığı görülen yazarlar, köylünün sorunlarını yazılarında daha sık işler hale gelmişlerdir. Ankara Halkevi'nin çıkarmış olduğu Ülkü mecmuası başta olmak üzere diğer halkevlerinin çıkarmış olduğu dergilerde, bu durum açıklıkla görülebilmektedir. Bu çalışmada 1933-1950 yılları arasında Ülkü mecmuasında yer alan yazılar doğrultusunda köy eğitimi çeşitli yönleriyle ele alınarak kaydedilen gelişmeler değerlendirilmeye çalışılmıştır

A frenetic work had started on behalf of the resolving the lacks of the educations of the villages making development in the first years of the Republic in that era big part of the country had been living in the villages. But in a geography in which the villages established smallish and scattered it not easy to take positive answer from the struggle in short time because of the lacks of teacher and school. Even though two teacherschool was shut down after a short era which had opened to eliminate the lacks of teacher in Denizli and Zencidere, the “Village Instructor Law” announced in 1937 and “Village Institutes Law” in 1940. For the education of the village people the publichouses (halkevi) was also used those were established in 1932, one of the nine branches of the publichouses was determined as peasantisim. Via the mentioned branches, the guidance of the villager was undertaken. The writers whose interest was decreasing for the village and villagers in this era had more dealt with the problems of the problems of the villagers. This situation can come into view clearly in the journals of the publichouses especially in the Ülkü journal published by the Ankara Publichouse. In this study the village education handled in various aspects and the developments were investigated with the help of these writings published in Ülkü journal in 1933- 1950.