VAROLUŞ İRRASYONEL MİDİR?

Abstract

Varoluş, insana ait bir meseledir ve insanın farklı durum, tercih ve tutumlarında kendini ele verir. Bu bağlamda, öne çıkan vurgu her insanın kendine özgü bir varoluşunun olduğudur. Dolayısıyla, her insanın varoluşsal nitelikleri birbirinden farklıdır. Bu yaklaşım, "insan" dediğimiz varlığı tanımlarken karşımıza bazı zorluklar çıkarmaktadır. Bu zorlukları şu şekilde dile getirebiliriz: Her bir ferdi, nasıl anlayacağız?; anlamaya çalışırken neyi temel alacağız?; realist ve idealist sistemlerden hangisi daya uygun yaklaşım biçimidir? Yoksa tüm bunlardan ayrı olarak, bireyi kendi varoluşsallığı içinde mi anlamalıyız? "İnsan düşünen hayvandır", "İnsan sosyal bir varlıktır" gibi genel ve soyut tanımlamalara itiraz edilmesi neyi açığa çıkarmaktadır? Bir diğer bağlam da varoluşa kaynaklık eden bir üst gerçekliğin olup olmayacağı meselesidir. Bu tür bir tartışma da ister istemez özcü olan özcü olmayan varoluş ayrımını karşımıza çıkarmaktadır. "Tekil varlık", "kendisi için varlık", "Dasein" gibi kavramsallaştırmaların, herkesin anlayacağı rasyonel bir karşılığı var mıdır? Yoksa bunları irrasyonel olarak görebilir miyiz? Makalede mesele bütün bu yönleriyle ele alınmaya çalışılmıştır

Existence is a matter of human and it exposes itself in different situations, preferences, and attitudes of human. In this regard, the emphasis that comes into prominence is that every human being has an existence that peculiar to his or her. Therefore, qualities of existence of every human are different from each other. This kind of approach faces us to some challenges while we are defining what we call "human". We can express these are; How can we understand each individual? What will be our foundation while we try to understand? Which one is more appropriate the realist and idealist systems? Or Should we understand individual in his/her existence? What is the meaning to oppose the general and abstract definitions such as "Human being is an animal who thinks", "Man is a social being"? Another context is the issue that whether there is a higher reality which become a source to the existence. Such a debate inevitably encounters us with the problem that distinction of the essentialist and non-essentialist existence. Is there a rational definition that everyone will understand for "Individual existence”, "being for itself", "Dasein"? If there is no, shall we see them as irrational? We will try to deal with all the issues in this article