Yazar "Eren, Diğdem" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 4 / 4
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Bir Nanohibrit Kompozitin Tamirinde Kullanılan Farklı Yüzey İşlemleri Ve Kompozit Rezinlerin Mikrosızıntıya Etkisi
    (Sivas Cumhuriyet University, 2018) Eren, Diğdem; Aydoğan, Canan
    Amaç: Nanohibrit bir kompozit rezinin tamirinde sekiz farklı yüzey işlemi ve üç farklı kompozit rezinin etkisini mikrosızıntı açısından değerlendirmektir. Materyal ve Metot: Nanohibrit kompozit rezin Filtek Z550 (3M ESPE, St Paul, MN, ABD) ile hazırlanan bloklar yüzey işlemlerine göre Grup 1 (kontrol), Grup 2(frez), Grup 3 (frezz+silan), Grup 4 (Al2O3), Grup 5 (Al2O3+silan), Grup 6 (tribokimyasal silika kaplama), Grup 7 (lazer), Grup 8 ( lazer+silan) olmak üzere ayrıldı. Örneklere yaşlandırma ve yüzey işlemleri yapıldıktan sonra her grup tamir kompozitleri (Filtek Z550, G-aenial Flo (GC Dental Products Corp, Kasugai, Aichi 486-0844, Japonya) ve Vertise Flow (Kerr Italia, Salerno, İtalya)) uygulanmak üzere 3’er alt gruba ayrıldı. Tamir işleminden sonra örnekler 1000 devir termal siklus cihazında bekletildi. Daha sonra mikrosızıntı testi yapılıp istatistiksel olarak değerlendirildi. Bulgular: Mikrosızıntı testinde tüm grupların ortalamaları skor 0 ‘’sızıntı yok’’ olarak bulunmuştur. Sonuç: Yüzey işlemleri ve kompozitler arasında istatistiksel olarak fark yoktur. Anahtar kelimeler: Kompozit tamiri, Cojet, Er:YAG lazer, mikrosızıntı, kendinden adezivli akışkan kompozit  Abstract Objective: To evaluate the effect of eight different surface treatments and three different composite resins in the repair of a nanohybrid composite resin in terms of microleakage. Materials and Methods: Blocks prepared with nanohybrid composite resin Filtek Z550 (3M ESPE, St Paul, MN, USA) were classified into Group 1 (control), Group 2 (frez), Group 3 (frez + silane), Group 4 ), Group 5 (Al2O3 + silane), Group 6 (tribochemical silica coating), Group 7 (laser), Group 8 (laser + silane). After the aging and surface treatments of the samples were performed, each group was divided into three sub-grups for application of repair composites  (Filtek Z550, G-aenial Flo (GC Dental Products Corp., Kasugai, Aichi 486-0844, Japan) and Vertise Flow (Kerr Italia, Salerno, Italy) the lower subgroup was separated. After the repair, the samples were stored in a thermal cycle of 1000 cycles. Then, a microleakage test was made and evaluated statistically. Results: In microleakage test, the average of all groups was found as 0 '' no leakage ''. Conclusion: No statistical difference was found in this regard between surface treatments and composite groups. Key Words: Composite repair, Cojet, Er:YAG laser, microleakage, self-adhesive flowable composit
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Effect of different surface treatments and composite resins used for repairing nanohybrid resins on microleakege
    (Cumhuriyet University Faculty of Dentistry, 2018) Arslan Aydoğan, Canan; Eren, Diğdem
    Amaç: Nanohibrit bir kompozit rezinin tamirinde sekiz farkli yüzey islemi ve üç farkli kompozit rezinin mikrosizinti üzerine etkisini degerlendirmektir. Materyal ve Metot: Tamir islemi için nanohibrit kompozit rezin Filtek Z550 (3M ESPE) ile hazirlanan standart boyutlardaki bloklar yüzey islemlerine göre Grup 1 (kontrol), Grup 2 (frez), Grup 3 (frez+silan), Grup 4 (Al2O3), Grup 5 (Al2O3+silan), Grup 6 (tribokimyasal silika kaplama), Grup 7 (lazer), Grup 8 (lazer+silan) olmak üzere ayrildi. Hazirlanan örneklere 5000 kez termal siklus islemi ve ardindan yüzey islemleri uygulandi. Her grup tamir kompozitleri (Filtek Z550, G-aenial Flo (GC), Vertise Flow (Kerr)) uygulanmak üzere 3'er alt gruba ayrildi. Tamir isleminden sonra örnekler tekrar termal siklus islemine tabi tutuldu. Daha sonra mikrosizinti testi yapilip veriler istatistiksel olarak degerlendirildi. Bulgular: Her bir kompozit için yüzey islemleri kendi arasinda degerlendirildiginde istatistiksel olarak farklilik yoktur (p > 0,05). Her bir yüzey islemi için kompozit rezinler kendi aralarinda degerlendirildiginde istatistiksel olarak farklilik yoktur (p > 0,05). Sonuç: Kompozit restorasyonlarin tamirinde yüzey islemleri için ek cihaz ve maliyet gerektiren yöntemler mikrosizinti yönünden farklilik yaratmamislardir. © Cumhuriyet University Faculty of Dentistry 2018.; Objective: The purpose of this study was to evaluate the effect of eight different surface treatment and three different composite resin on the microleakage in the repair of a nanohybrid composite resin. Materials and Methods: For repair procedure standard size blocks prepared with nanohybrid composite resin Filtek Z550 (3M ESPE) were classified into Group 1 (control), Group 2 (frez), Group 3 (frez + silane), Group 4, Group 5 (Al2O3 + silane), Group 6 (tribochemical silica coating), Group 7 (laser), Group 8 (laser + silane). The prepared samples were subjected to 5000 termal cycles and surface treatments. Each group was divided into three sub-grups for application of repair composites (Filtek Z550, G-aenial Flo (GC) and Vertise Flow (Kerr)) the lower subgroup was separated. After the repair treatment, the samples were again subjected to termal cycling. Then, a microleakage test was made and the data evaluated statistically. Results: The surface treatments for each composite resins were not statistically different when evaluated among themselves (p > 0.05). The composite resins for each surface treatments were not statistically different when evaluated among themselves (p > 0.05). Conclusion: Additional equipment and costly methods for surface treatment in composite restorations did not make any difference due to microleakage. © Cumhuriyet University Faculty of Dentistry 2018.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Farklı adeziv sistemlerin ve kompozit rezinlerin birbirleri arasında değiştirilerek kullanılmasının mikro-makaslama bağlanma dayanımı ve mikrosızıntı yönünden incelenmesi
    (Cumhuriyet Üniversitesi, 2006) Eren, Diğdem; Hürmüzlü, Feridun
    Bu çalısmanın amacı üç farklı firmanın ürettigi adeziv sistemler vekompozit rezinlerin birbirleri arasında degistirilerek kullanılmasının, mine-dentinbirlesimi ve dentine olan baglanma dayanımları ile mikrosızıntı miktarınaetkilerini in vitro kosullarda karsılastırmalı olarak degerlendirmektir.Grupların baglanma dayanımlarını degerlendirmek için mikro-makaslamatest metodu seçilmistir. Bu amaçla disler yüzeyleri hazırlandıktan sonra rasgeledokuz gruba ayrılmıstır. Baglantı testi için mine-dentin birlesim alanı ve bualandan yaklasık 2 mm uzaklıktaki dentin bölgesi seçilmistir. Yüzeylere adezivsistemler uygulandıktan sonra 0,7 mm çapında ve 1 mm boyundaki plastik tüplerkullanılarak dis yüzeylerine kompozit rezinler yerlestirilmistir.Örneklerin her birine 1 mm/dak hızla kopma meydana gelinceye kadarmakaslama kuvveti uygulanmıstır. Kırılan örneklerin kopma yüzeyleri daha sonrastereomikroskopta ve taramalı elektron mikroskopunda incelenmistir.Mikrosızıntı testi için dislerin mezyal ve distal yüzlerine standart ikincisınıf kaviteler açılmıstır. Disler rasgele dokuz gruba ayrıldıktan sonra çalısmamıziçin seçilen adeziv sistemler ve kompozit rezinlerle restore edilmistir.Hazırlanan örnekler, 37°C'lik suda 24 saat bekletilmistir. Daha sonraörneklere 1000 kez, 5±2 °C ile 55±2 °C dereceleri arasında, her bir su banyosunda30 saniye bekleyecek sekilde termal siklus uygulanmıstır. %0,5'lik bazik fuksinsolüsyonu içinde 37°C `de 24 saat bekletildikten sonra disler mezyo-distaldogrultuda orta hat boyunca düsük devirde su sogutmalı elmas separe ile ikiyeayrılarak kesit yüzeyleri stereomikroskopta incelenmistir. Boya penetrasyondereceleri, okluzal ve gingival bölge için belirledigimiz skorlara görekaydedilmistir.Çalısmamızdan elde ettigimiz verilerin degerlendirilmesinde, Kruskall-Wallis Testi, Varyans Analizi, Tukey Testi ve ki Ortalama Arasındaki FarkınÖnemlilik Testi kullanılmıstır.Excite adeziv sistemi dısında, aynı adeziv sistemin farklı kompozitlerlekullanılması baglanma dayanımı ve mikrosızıntı yönünden önemli bir farklılıkolusturmamıstır. Bununla beraber adeziv sistemlerin ve kompozit rezinlerindegistirilerek kullanılması ile olusturulan dokuz grup ikiserli olarakkarsılastırıldıgında farklılık önemli bulunmustur.Dentinde baglanma dayanımı yönünden en iyi sonucu SE Bond vermistir.Mine-dentin bilesiminde ise SE Bond'un, iBond'a göre önemli derecede dahayüksek baglanma dayanımı gösterdigi saptanmıstır.Adeziv sistemlerin okluzal sızıntı degerleri karsılastırıldıgında iBond veSE Bond arasındaki farklılık önemli bulunmustur. Gingival bölgede ise adezivsistemler arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıstır.Sonuç olarak; 1) adeziv sistemler ve kompozit rezinler degistirilerekkullanıldıgında grupların hepsinin kabul edilebilir sonuçlar gösterdigini, 2)kullandıgımız adeziv sistemlerin restorasyonun performansında daha etkilioldugunu söyleyebiliriz.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    INFLUENCE OF DIFFERENT LED CURING-UNITS ON DEPTH OF CURE AND MICRO-HARDNESS OF NANO-HYBRID RESIN COMPOSITE
    (Cumhuriyet University Faculty of Dentistry, 2021) Kaptan, Alper; Kaya, Seher; Eren, Diğdem
    Purpose: To evaluate the effect of two second generation LED Light curing units and a third-generation polywave LED Ligth curing unit at three different irradiation durations on surface microhardness and detpth of cure of nano-hybrid composite resin material. Materials and Methods: Elipar™ S10, Elipar™ Deep Cure-S, VALO Cordless, was evaluated at 10s, 20s, 40s curing periods in this study. A nano-hybrid composite Filtek™ Z550 that contains camphorquinone as photoinitiator is used as test material. For microhardness test ninety 6 mm diameter, 4 mm deep cylindrical composite blocks in teflon molds were prepared. For each light source at each application times 10 specimen were prepared (n=10) and tested. Also ninety, 4 mm diameter, 6 mm deep cylindrical composite specimens in a split aluminum mold polymerized with three different light sources at three different durations (n=10) were tested for depth of cure measurement. Data were analyzed statistically by SPSS (Ver: 22.0) one-way ANOVA and multiple comparisons were performed by Tukey’s post-hoc test. A p-value less than 0.05 was considered statistically significant. Results: The values of cure depth were found significantly higher at 40 seconds of irradiation time for all light sources used (p<0.05). Elipar Deep Cure-S showed the higher top surface microhardness at 40s polymerization (p<0.05) Conclusions: All light devices used in the study provided adequate polymerization of the nano-hybrid composite at all application durations in this study. The highest polymerization depth and microhardness values were achieved at 40 sec. polymerization time for all LCUs. © 2021, Cumhuriyet Dental Journal. All Rights Reserved.