Kardiyak Arrest Hastalarında Başarılı Kardiyopulmoner Resüsitasyon Sonrası Matriks Metalloproteinaz-9 Düzeyi ve Hastane Mortalitesi İlişkisi

Amaç: Kardiyak arrest hastalarında MMP-9 düzeylerinin arttığı ve artan MMP-9 düzeylerinin post kardiyopulmoner resüsitasyon hasta -la rında mortalite ile ilişkili olduğu gösterilmiştir. Ancak kardiyak arrest hastalarında, başarılı kardiyopulmoner resüsitasyon sonrasıhayat ta kalan hastalarda MMP-9 düzeylerinin hastane içi mortalite ile olan ilişkisi bilinmemektedir. Bu çalışmada kardiyopulmonerresüsitasyon sonrası hayatta kalan kardiyak arrest hastalarında başlangıç MMP-9 düzeylerinin hastane içi mortalite ile ilişkili olupolmadığı araştırılmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya katılan 96 kardiyak arrest hastasından 46 tanesine başarılı kardiyopulmoner resüsitasyon uygulandı.Başarılı kardiyopulmoner resüsitasyon yapılan 46 hasta yoğun bakım takibine alındı. Hastalar yoğun bakım takiplerinin birinci haftasındahayatta kalanlar (n=15) ve ölenler (n=31) olarak iki gruba ayrıldı.Bulgular: Ölen hastaların MMP-9 düzeyleri hayatta kalanlara göre istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha yüksekti (73,4±5,4 vs61,5±3,4 ng/mL, p <0,001). Ayrıca ölen hastaların INR düzeyi hayatta kalanlara göre anlamlı şekilde yüksek saptanmıştır. MMP düzeyininbikarbonat (r= - 0,330, p= 0,025) ve uluslararası normalleştirilmiş oran (r= 0,290, p =0,050) düzeyleri ile korele olduğu gözlendi. Çokdeğişkenli lojistik regresyon analizi sonucu MMP-9 düzeyinin (risk oranı: 1,199, %95 güven aralığı: 1,127-1,277, p =0,009) hastane içimortalite ile bağımsız ilişkili olduğu gösterilmiştir.Sonuç: Kardiyak arrest hastalarında başlangıçta bakılan MMP-9 düzeylerinin, başarılı kardiyopulmoner resüsitasyon sonrası hayattakalanlarda hastane içi mortalite ile de ilişkili olduğu gösterilmiştir.