Evli Kadınların Yarı Zamanlı ve Tam Zamanlı Çalışma Şekillerinin Belirleyicileri: Mikro Ekonometrik Bir Analiz

Bu çalışmada Türkiye’de ikamet eden evli kadınların tam zamanlı ve yarı zamanlı çalışma şekillerinin tercihinin belirleyicileri, TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) Hane Halkı Işgücü Anketi verilerini kullanarak Logit analiz yöntemi ile incelenmiştir. Bulgulara göre; medeni durum, cinsiyet, yaş, eğitim düzeyi, hane halkı büyüklüğü, meslek grupları ve aylık kazanılan gelir ile çalışma şekilleri arasında %1 anlamlılık düzeyinde katsayıların istatistiksel olarak anlamlı olduğu görülmüştür. Evli kadınların diğerlerine göre yarı zamanlı çalışma olasılıklarının daha fazla olduğu görülmektedir. Bununla birlikte, erkeklerin kadınlara göre yarı zamanlı çalışma olasılıklarının daha düşük olduğu görülürken, eğitim düzeyi üniversite ve üniversite üstü olanların diğer eğitim düzeyindekilere göre yarı zamanlı çalışma ihtimallerinin azaldığı görülmektedir. Yaşlar gruplara ayrıldığında 15-24 yaş grubu baz alındığında, 25-34, 35-44, 45-54 ve 55-64 yaş gruplarının yarı zamanlı çalışma olasılıklarının 15-24 yaş gruplarındakilere göre daha az olduğu, hane halkı büyüklüğü arttıkça ise bireylerin yarı zamanlı çalışma olasılıklarının da azaldığı söylenebilmektedir. Meslek grupları incelendiğinde profesyonel olarak ifade edilen meslek grubu baz alınmıştır. Analiz bulgularına, teknisyen, büro hizmeti, hizmet sektörü, tarım, sanatkâr, operatöler ve niteliksiz olarak adlandırılan meslek gruplarının yarı zamanlı çalışma olasılıklarının profesyonel meslek grubundakilere göre daha az olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Bu çalışma evli kadınların, hem kadınlar arasında hem de diğer tüm çalışanlar içerisinde söz konusu çalışma şekli tercihi açısından durumunun belirlenmesi için Türkiye örnekleminde yapılan ilk çalışma olması nedeniyle de önemli görülmektedir.