Farklı yapıdaki kalsiyum silikat simanların kompozit ve kompomer restoratif materyallere olan bağlantısının değerlendirilmesi

Amaç: Çalışmamız, üç farklı kalsiyum silikat içerikli simanın farklı adeziv sistemleriyle iki farklı restoratif materyale bağlanma dayanımını ölçmeyi ve karşılaştırmayı amaçlamıştır. Gereç ve Yöntemler: Çalışmamızda; toz/likit form kalsiyum silikat (NeoMTA 2), önceden karıştırılmış kalsiyum silikat (NeoPUTTY) ve rezin modifiye dual-cure kalsiyum silikat (TheraCal PT) kullanıldı. Her bir kalsiyum silikat içerikli materyal için 40 adet olmak üzere toplamda 120 adet, merkezinde 4 mm çapa ve 2 mm derinliğe sahip bir boşluk olan akrilik blok hazırlandı. Üretici firmaların talimatları doğrultusunda her bir materyal hazırlanan boşluklara yerleştirildi ve sertleştirildi. Her bir biyomateryal grubu 20 adet olmak üzere iki alt gruba ayrıldı. Bu gruplardan birine Etch&Rinse adeziv sistem (Prime&Bond NT), diğerine Universal adeziv sistem (Scotchbond) üretici firmanın talimatlarına uygun şekilde uygulandı. Adeziv uygulanan her alt grup ikiye ayrılarak, ortasında 2 mm çap ve 2 mm yüksekliğinde boşluk bulunan bir kalıp yardımıyla 10 adet örneğe kompozit 10 adet örneğe kompomer uygulandı ve polimerize edildi. Hazırlanan örnekler %100 nemli ortamda 37oC'de 24 sa bekletildi. Örneklerin makaslama bağlanma dayanımı testi (SBS) LLOYD Instruments universal test cihazında 1 mm/dk hızında gerçekleştirildi. Değerler MPa cinsinden hesaplandı. Daha sonra her bir örneğin kırılma yüzeyleri stereomikroskop ile 25x büyütme altında incelendi, kırılma tipleri sınıflandırıldı. Gruplardan rastgele 4 örnek seçilerek farklı büyütmeler altında SEM görüntüleri elde edildi. Verilerin değerlendirilmesinde parametrik test varsayımları yerine getirilemediğinden (Shapiro-Wilk Testi) bağımsız ikiden fazla gruptan elde edilen ölçümler karşılaştırılırken Kruskal-Wallis Testi, analiz sonucunda önemlilik kararı verildiğinde farklılığın hangi gruptan kaynaklandığını belirtmek için Mann-Whitney U Testi, bağımsız iki gruptan elde edilen ölçümler karşılaştırılırken yine Mann-Whitney U Testi kullanıldı. Bulgular: TheraCal PT grupları en yüksek ortalama SBS değerlerini gösterdi. TheraCal PT ile diğer iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.05). NeoMTA 2 ve NeoPUTTY grupları arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). Adeziv sistemler ve restoratif materyallerin kendi arasındaki fark anlamlı değildi (p>0.05). Sonuç: Vital pulpa tedavilerinde rezin içerikli kalsiyum silikat siman olan TheraCal PT'nin rezin restorasyonlara yüksek bağlanma dayanımı olduğu bulgulanmıştır. NeoPUTTY ve NeoMTA 2 materyallerinin ortalama SBS değerleri düşük olduğu bulgulanmıştır. Adeziv sistemlerin ve rezin restorasyonların arasında anlamlı bir fark bulunmadığından dolayı materyallerin tümü mevcut adeziv sistem ve mevcut rezin restorasyonla kullanılabilir. İn vitro ortam şartları ağız içi koşulları yansıtmadığından dolayı materyallerin gerçek performansının ve klinik kullanılabilirliğinin anlaşılabilmesi için in vivo çalışmalarla desteklenmesi gerekmektedir. Yüksek bağlanma dayanımı sayesinde TheraCal PT'nin mikrosızıntıya bağlı oluşabilecek restorasyon kayıplarının önüne geçebileceği düşünülmektedir. Anahtar Kelimeler: Adeziv Sistemler, Kompomer, Kompozit Rezin, Makaslama Bağlanma Dayanımı, NeoMTA 2, NeoPUTTY, TheraCal PT.

Aim: Our study aims to measure and compare the bond strength of three different calcium silicate cements with different adhesive systems to two different restorative materials. Material and Method: In our study; powder/liquid form calcium silicate (NeoMTA 2), premixed calcium silicate (NeoPUTTY) and resin modified dual-cure calcium silicate (TheraCal PT) were used. A total of 120 acrylic blocks, 40 for each calcium silicate-containing material, with a 4 mm diameter and 2 mm deep cavity in the center, were prepared. Each material was placed in the prepared spaces in accordance with the instructions of the manufacturers. Each biomaterial group was divided into two subgroups as 20. Etch&Rinse adhesive system (Prime&Bond NT) was applied to one of these groups and Universal adhesive system (Scotchbond) was applied to the other in accordance with the instructions of the manufacturer. Each adhesive-applied subgroup was divided into two, and composite was applied to 10 samples and compomer was applied to 10 samples with the help of a mold with a 2 mm diameter and 2 mm height cavity in the middle and polymerized. The polymerized specimens were stored in %100 relative humidity at 37oC for 24 hours. The shear bond strength test of the samples was carried out on a LLOYD Instruments universal test device at a speed of 1 mm/min. The values are calculated in MPa. Then, the fracture surfaces of each sample were examined with a stereomicroscope under 25x magnification, and the fracture types were classified. SEM images were obtained under different magnifications by randomly selecting 4 samples from the groups. Since the parametric test assumptions could not be applied in the evaluation of the data (Shapiro-Wilk Test), the Kruskal-Wallis Test was used when comparing the measurements obtained from more than two independent groups. When the significance decision was made as a result of the analysis, the Mann-Whitney U Test was used to indicate which group caused the difference, and the Mann-Whitney U Test was used when comparing the measurements obtained from two independent groups. Results: TheraCal PT groups showed the highest mean SBS values. The difference between TheraCal PT and the other two materials was statistically significant (p<0.05). The difference between NeoMTA 2 and NeoPUTTY groups was not statistically significant (p>0.05). The difference between adhesive systems and restorative materials themselves was not significant (p>0.05). Conclusion: It has been found that TheraCal PT, a resin-containing calcium silicate cement, has high bond strength to resin restorations in vital pulp treatments. The mean SBS values of NeoPUTTY and NeoMTA 2 materials were found to be low. Since there is no significant difference between adhesive systems and resin restorations, all materials can be used with existing adhesive systems and existing resin restorations. Since the in vitro environmental conditions do not reflect the oral conditions, it needs to be supported by in vivo studies in order to understand the actual performance and clinical usability of the materials. Thanks to its high bond strength, TheraCal PT is thought to prevent restoration losses that may occur due to microleakage. Keywords: Adhesive Systems, Compomer, Composite Resin, Shear Bond Strength, NeoMTA 2, NeoPUTTY, TheraCal PT.