Ciddi koroner arter darlığı saptanan hastalarda mikroalbüminüri derecesinin koroner arter lezyon yaygınlığı ile olan ilişkisinin değerlendirilmesi

Mikroalbuminüri (MA), vasküler endotel disfonksiyonunun göstergesi olarak kabul edilmektedir. Çalışmamızda MA'nın koroner aterosklerozun erken göstergesi olması yanında; MA derecesinin koroner arter lezyon yaygınlığı ile ilişkisi olup olmadığını araştırdık. Ç alışmaya, hastanemize Ocak 2005 - Haziran 2005 tarihleri arasında göğüs ağrısı ya da eşdeğeri (nefes darlığı, çarpıntı, vs.) semptomlar ile başvuran, yapılan koroner anjiografilerinde en az bir epikardiyal koroner arterinde % 70 ve üzeri darlık saptanan toplam 159 hasta alındı. Ç alışmaya alınan her hastanın 24 saat toplanan idrarında albümin düzeyleri (mg/mmol) ölçüldü. Albuminüri değerlendirmesi Ulusal Böbrek Cemiyetince tanımlanan sınıflamaya göre yapıldı. 24 saat toplanan idrarda albümin atılımı <30 mg normal, 30-300 mg MA, ? 300 mg makroalbuminüri olarak kabul edildi. Hastalarda koroner arter lezyon yaygınlığı değerlendirmesi Gensini skorlama sistemi kullanılarak yapıldı. Ç a lı ş m aya alınan 159 hastadan 98'ini erkek ve 61'ini bayan hasta oluşturmaktaydı. Hastaların yaş ortalaması 64.5±9.8 idi. Hastaların % 34.5'inde normoalbüminüri (n=55) ve % 65.5'inde ise MA mevcuttu (n=104). MA (+) olanlarda ortalama Gensini skoru 52±38, MA (?) olanlarda 32±30 olarak bulundu (r=0.18, p=0.002). MA ile Gensini skoru arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki saptandı. MA değeri 1 birim arttığında gensini skoru 0.15 birim artmaktaydı (f=13.36, p<0.05). Diyabetes mellitus, hipertansiyon ve eski miyokard infarktüsü olan hastalarda, olmayan hastalarla karşılaştırıldığında MA derecesi ile koroner arter lezyon yaygınlığı arasında anlamlı ilişki gözleyemedik. Lipid parametrelerinden HDL kolesterol düzeyine göre değerlendirme yaptığımızda, MA ile Gensini skoru arasında istatistiksel anlamlılık sınırına yakın negatif korelasyon tespit ettik (r=- 0.145, p=0.07). Ç a lı şm a mızın sonucu; endotel disfonksiyonunun sadece koroner aterosklerozun başlangıcı ile değil, aynı zamanda progresyonu ile de ilişkili olduğu hipotezini desteklemektedir. A nahtar kelimeler: Mikroalbuminüri, koroner arter hastalığı, koroner arter lezyon yaygınlığı

Microalbuminuria (MA) has long been regarded as a strong indicator of endothelial dysfunction. In this study, the potential early predictive value of MA in the estimation of atherosclerosis and the possible correlation between these two pathologies were investigated. T he study was devised to comprise 159 consecutive patients who were admitted to our centre between January and June 2005 with complaints of angina pectoris or angina equivalent symptoms (dyspnea, fatigue etc.) and were found to have a stenosis of ? 70% in at least one of the major coronary arteries angiographically. T he levels of albuminuria were measured in the 24-hour urine specimens. The amount of albuminuria was graded according to the National Renal Association criteria in the 24-hour urine specimens : Normal < 30mg, MA 30-300mg, Macroalbuminuria ?300 mg. The extent of coronary atherosclerosis was graded via Gensini Score. A mong the 159 patients, 98 were male and 61 were female. The mean age of the patients was found to be 64.5±9.8. The 34.5% of the patients were found to have normoalbuminuria (n=55) while the rest 65.5% was found to have MA (n=104). The mean Gensini score in the MA (+) group was found to be 2±38 while the mean Gensini score in the MA (-) group was found to be 32±30 (r=0.18,p=0.002). The values of Gensini score and MA were found to be positively correlated, demonstrating a 0.15 unit of Gensini score increase per 1 unit of MA increase (f=13.36, p<0.05). The presence of diabetes mellitus, hypertension and history of myocardial infarction did not appear to have any statistically significant effect on the correlation between MA and Gensini score while the value of HDL was found to be negatively correlated with the correlation between the MA and Gensini score values (r=-0.145, p=0.07). This study demonstrated that endothelial dysfunction was not only closely related to the initiation but also the progression of the atherosclerotic disease process