Subakromiyal sıkışma sendromlu hastaların manyetik rezonans görüntüleme ile değerlendirilmesi

Subakromial sıkışma sendromu, korakoakromial arkın RTM üzerine basısı ile oluşan ve fleksiyon, abdüksiyon ve dış rotasyonda ağrı ile karakterize bir sendromdur. Omuz eklem patolojilerinin değerlendirilmesinde direkt radyografi, konvansiyonel artrografi, ultrasonografi (USG), bilgisayarlı tomografi (BT)- artrografi ve Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) tercih edilebilecek görüntüleme yöntemleridir. Bu çalışmanın amacı, klinik olarak SASS düşünülen hastalar ile klinik ve radyolojik olarak normal olan olguların MRG bulgularını karşılaştırmaktır. Çalışmamızda klinik yöntemler ile SASS tanısı olan 30 birey ile MRG bulguları normal olan 30 sağlıklı bireylerden oluşan kontrol grubu yer aldı. Hasta ve kontrol grubunun MRG ile SAM, KKM, KHM, AGA, SGA ve akromiyon tipleri değerlendirildi. Her iki gruptaki bireylerin subakromiyal mesafe, korakohumeral mesafe, korakoklavikular mesafe, akromiyoglenoid açı, supraspinatus-glenoid açı yönünden karşılaştırıldığında bulgular istatiksel olarak anlamlı bulundu (p<0,05). Buna göre AGA ve SGA mesafeleri hasta grubunda artmış iken KHM, KKM, ve SAM mesafeleri ise kontrol grubunda artmış olarak bulundu. Sonuç olarak subakromial ve subkorakoid sıkışma MR görüntüleme ile desteklenen klinik bir tanı gibi görünmektedir. Anahtar kelimeler: Subakromiyal sıkışma sendromu, manyetik rezonansgörüntüleme

SACS, is the result of compression of coracoacromial arc onto the rotator cuff and is characterised with pain with flexion, abduction and external rotation. X-ray, conventional arthrography, USG, CT-arthrography and MRI might be used for imagination of shoulder joint diseases. We aimed to compare the MRI images of clinically diagnosed SACS patients with normal controls. Our study included 30 SACS patients and 30 healthy controls. Two groups were compared based on MRI findings of SAM, KKM, KHM, AGA, SGA and acromion types. Subacromial distance, coracohumeral distance, coracoclavicular distance, acromyoglenoid angle, supraspinatus-glenoid angle were significantly different ( p<0.05). AGA and SGA distances were found to be increased and KHM, KKM and SAM distances were found to be decreased. Subacromial and subcoracoid compression diagnosis is thougt to be based on clinical evidences and supported by MRI findings. Key Words: subacromial impingement syndrome, magnetic resonance imagination