TRANSGENİK BİTKİ TÜRLERİ İÇİN İLGİLİ KARAKTER VE GENLER: İŞARET GENLERİ VE PROMOTÖRLER

Transgenik bitki araştırmaları, istenen özellikleri kazandırmak için bitki türlerine yeni genlerin eklenmesini mümkün kılarak tarım alanında devrim yapmıştır. Bu bölümde transgenik bitki araştırmalarının temel yönlerine genel bir bakış sunulmuş ve özellikle promotor ve işaretçi genlerin kullanımına odaklanılmıştır. Promotorlar, gen ifadesini düzenlemede kritik bir rol oynar ve bitkilerin dokuya özgü ifadesi, uyarılabilir gen düzenlemesi ve transgenik bitkilerde artan stres toleransı sağlamak için farklı tipte promotorlar, örneğin floem özgül promotorlar, stres uyarılabilir promotorlar ve RuBisCo küçük alt birim promotorları gibi birçok tür kullanılmıştır. Neomisin fosfotransferaz II (nptII), yeşil floresan protein (GFP) ve β-glukuronidaz (GUS) gibi işaretçi genler, transgenik bitkilerin tanımlanması, seçilmesi ve karakterize edilmesinde önemli rol oynamıştır. Bu işaretçi genler, gen ifadesi desenlerinin, dokuya özgü ifadesinin ve hücresel lokalizasyonun izlenmesini kolaylaştırmıştır. Ayrıca, çevresel riskleri azaltma ve düzenleyici onayı kolaylaştırma konularıyla ilgili endişeleri ele almak için seçilebilir işaretçi genlerin varlığı ile ilgili alternatifler olarak, işaretçisiz stratejiler ortaya çıkmıştır. Cre/lox veya FLP/FRT gibi site özgü rekombinasyon sistemlerini kullanarak, işaretçisiz transgenik bitkiler oluşturulabilir, çevresel riskleri azaltabilir ve düzenleyici onayı kolaylaştırabilir. Promotor ve işaretçi genlerin birleşimi, transgenik bitki araştırmalarını önemli ölçüde ilerletmiştir, böylece artan stres toleransı, daha iyi böcek direnci ve artmış verim gibi iyileştirilmiş özelliklere sahip genetik olarak değiştirilmiş ürünlerin geliştirilmesini mümkün kılmıştır.