Osmanlı Türkçesi

Türklerin IX. yüzyılda İslamiyet’i kabul etmeleriyle birlikte Kur’ân-ı Kerim’i okuyabilmeleri ve İslam milletleri ile kültürel alışverişi gerçekleştirebilmeleri için Arap harflerini öğrenme ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Bu ihtiyaç neticesinde İslamiyet’ten önce kullandığımız ve millî alfabelerimizden olan Göktürk ve Uygur alfabeleri yerini Arap alfabesi esaslı Osmanlı Türkçesi alfabesine bırakmıştır. Tarihî süreç içerisinde en uzun soluklu kullandığımız alfabe olan Osmanlı Türkçesi alfabesi 1 Kasım 1928’de gerçekleştirilen Harf İnkılabı ile yerini Latin alfabesi esaslı Türk alfabesine bırakmıştır. Göktürk, Uygur ve Osmanlı Devletlerinin hüküm sürdüğü zamanlarda kullanılan yazı dili; devletlerin adlarından ötürü; Göktürkçe, Uygurca ve Osmanlıca olarak isimlendirilmiştir. Devlet isimlerine getirilen ekler ile türeyen kelimeler,bir dil ismi gibi algılansa da hakikat bu olmayıp ilgili ekler o dönemlerde kullanılan “Türkçe”nin mezkûr Türk devletlerine aidiyetine işaret etmektedir. Osmanlı Türkçesi, Türkçenin gelişim sürecinde yer alan tarihî bir dönemdir. Bu dönem, 623 yıl hüküm süren Osmanlı Devleti başta olmak üzere Osmanlı’dan önce kurulmuş Müslüman Türk devletlerinin ve Anadolu beyliklerinin yazı dili olmuştur. Bin yıl varlığını sürdüren bu yazı dili ile din, dil, edebiyat, tarih, coğrafya, tıp, hukuk, mûsikî… gibi sosyal hayatın her alanına hitap eden binlerce eser kaleme alınmış, sanat eserleri, âbideler, mezar taşları hakkedilmiştir. İçerisinde bulunduğumuz zamanda dahi bu yazı dili ile kaleme alınmış ve henüz gün ışığına çıkmamış binlerce eser mevcuttur. Kültür mirasımızın önemli unsurlarından olan bu eserleri, Osmanlı Türkçesini bilmeden okuyup anlama imkânı bulunmamaktadır. İlahiyat ve Edebiyat fakülteleri başta olmak üzere çeşitli fakültelerde okutulan Osmanlı Türkçesi dersinin temel amacı; geçmişin bilgi ve kültür birikimini gelecek kuşaklara aktarmak ve geçmişle bağımızın kopmasına engel olmaktır. Osmanlı Türkçesi, harflerin tanınması ve sesli kaidelerin kavranması sonrasında kolayca okunabilir ve yazılabilir bir özelliğe sahiptir. Arap harflerini bilenler pekâla Osmanlı Türkçesi ile yazılmış metinleri okuyabilir. Yalnız “Osmanlı Türkçesini biliyorum.” diyebilmek için okumak kadar yazmak da önem arz etmektedir. Bu nedenledir ki okumaya gösterilen gayret ve ihtimam yazmaya da gösterilmelidir.