Tip II diyabetik hastalarda deri potansiyel parametreleri
Abstract
Amaç: Tip 2 diyabetli hastalarda deri potansiyel parametrelerini belirlemek. Gereç ve yöntem: Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Polikliniğinde takip edilen Tip II diabetes mellituslu 35 erkek hasta ve 35 sağlıklı kişide deri potansiyel parametreleri ölçüldü. Sigara içenler ve diyabetik mikrovasküler komplikasyonu olanlar çalışmaya dahil edilmedi. Deri potansiyeli kayıtları sol koldan Nihon Kohden AA-600 H modülü ile yapıldı. Deri potansiyel yanıtı (DPY) elde etmek için ulnar sinir sağ koldan, yüzeyel gümüş EEG elektrodları ile uyarıldı. Bazal deri potansiyeli (BDP) seviyesi elektriksel uyarıdan hemen önceki sükunet seviyesi olarak değerlendirildi. Deri potansiyel yanıt latensinin tayininde ise, stimulus artefaktından yanıt potansiyelinin başlamasına kadar olan süre ölçüldü. Bulgular: Hasta ve kontrol gruplarındaki BDP ve latens değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı saptandı (p>0.05). DPY değerlerinin ise hasta grubunda kontrol grubuna göre anlamlı olarak düşük olduğu görüldü (p<0.01). Sonuç: Deri potansiyel parametrelerinin diyabetli hastalarda diğer metodlarla birlikte bir teşhis parametresi olarak kullanılabileceği sonucuna varılmıştır. Purpose: To determine the skin potential parameters in patients with Type II diabetes mellitus. Material and methods: Skin potential parameters of 35 patients with Type II diabetes mellitus at Cumhuriyet University Faculty of Medicine Department of Internal Medicine were studied and measured. All the patients and the control subjects were nonsmokers and the patients had no diabetic microvascular complications. Skin potential records were taken from the left arm. The records were kept in DC mode with a sensitivity of 0.02 V/cm. To record the skin potential response (SPR) the ulnar nerve was stimulated with silver EEG electrodes. Skin potential level (SPL) was evaluated as the amplitude of quiteness just before the electrical stimulus. Latency was evaluated as the time between the stimulus artifact of stimulus and the beginning of SPR in seconds. Results: While there was no statistical difference between two groups in SPL and latency (p>0.05), SPR was found to be decreased significantly in patients' group (p<0.01). Conclusion: Skin potential parameters, along with other parameters, can be used as a diagnostic parameter in patients with diabetes mellitus.
Source
Erciyes Tıp DergisiVolume
21Issue
4URI
http://www.trdizin.gov.tr/publication/paper/detail/TnpNMk5EUT0=https://hdl.handle.net/20.500.12418/1151
Collections
- Makale Koleksiyonu [3404]
- Öksüz Yayınlar Koleksiyonu - TRDizin [3395]