| dc.description.abstract | 1963'te Sydney Brenner, Tıbbi Araştırma Konseyi'nin Moleküler Biyoloji Laboratuvarı (LMB) başkanı Max Perutz'a, “moleküler biyolojinin klasik sorunlarının ya çözüldüğü ya da önümüzdeki on yıl içinde çözüleceği” konusundaki endişelerini detaylandıran bir mektup göndermiştir. Bu mektubunda moleküler biyolojinin geleceğinin, “özellikle gelişim ve sinir sistemi” olmak üzere diğer alanlara yayılmasına dayandığını öne sürmüştür (Sydney Brenner, 2002; Reeve, 1988). Ayrıca, prokaryotik genetiğin basitliğini ve gücünü göz önünde bulundurarak, bir nematod (yuvarlak solucan), Caenorhabditis briggsae'nin bu sorunların üstesinden gelmek için ideal bir sistem olacağını önermiştir. Daha sonra, çabalarının odak noktası olarak nematod Caenorhabditis elegans (C. elegans) yetiştirmeyi denemiştir, çünkü C. elegans suşu Brenner'ın laboratuvarındaki C. briggsae izolatından daha iyi büyüme özelliği sergilemiştir (Félix, 2008). Bugün C. elegans, son 5 yılda her yıl yayınlanan 8000'ün üzerinde C. elegans araştırma makalesi ile dünya çapında çok sayıda laboratuvarda aktif olarak incelenmektedir.
C. elegans, dünya çapında bulunan küçük, serbest yaşayan bir nematoddur. Yumurtadan yeni çıkan larvalar 0,25 milimetre, erginler ise 1 milimetre boyundadır. Küçük boyutları, hayvanların genellikle 100X'e kadar büyütmeye izin veren diseksiyon mikroskopları veya 1000X'e kadar büyütmeye izin veren bileşik mikroskoplarla gözlemlendiği anlamına gelmektedir. Diseksiyon mikroskobu, solucanları hareket ederken, yemek yerken, gelişirken, çiftleşirken ve yumurta bırakırken petri kaplarındaki (Şekil 1, A ve B) solucanları gözlemlemek için kullanılmaktadır. Bir bileşik veya konfokal mikroskop, çok daha iyi çözünürlükte gözlem yapılmasına izin vermektedir (Şekil 1C), araştırmacıların hücre gelişimi ve işlevi ile ilgili soruları tek hücreli çözünürlükte ele alan deneyler yapmalarına izin vermektedir. C. elegans şeffaf olduğundan, tek tek hücreler ve hücre altı ayrıntılar için diferansiyel girişim kontrastı (DIC) mikroskopi kullanılarak kolayca görselleştirilebilmektedir (Şekil 1C). Proteinleri veya hücre altı bölmelerini etiketlemek için floresan proteinler kullanılarak gelişmiş ayrıntılar elde edilebilmektedir (Şekil 1D). Floresan proteinler ayrıca gelişimsel süreçleri incelemek, hücre gelişimini ve işlevini etkileyen mutantları taramak, hücreleri izole etmek ve in vivo protein etkileşimlerini karakterize etmek için de kullanılabilmektedir (Chalfie, Tu, Euskirchen, Ward, & Prasher, 1994) (Boulin, Etchberger, & Hobert, 2006; Feinberg ve ark., 2008). | tr |
