Gastronomik Trendler Bağlamında Gıda Güvencesi ve Toplumsal Eşitsizlik

Abstract

Dünya genelindeki nüfus artışı, son yıllarda yaşanan Covid-19 pandemisi, bölgesel savaşlar, doğal afetler gibi etmenler, gıda güvencesizliği ve sosyal eşitsizlik sorunlarını derinleştirerek, bu sorunların daha geniş bir kesime yayılmasına neden olmuştur. Gıda güvencesi, sağlıklı ve dengeli bir şekilde beslenme imkânına erişim sağlama durumunu ifade ederken, sosyal eşitsizlik ise toplum içindeki farklı sosyo-ekonomik gruplar arasındaki adaletsizlikler için kullanılmaktadır. Araştırmada, bu iki kavram özellikle gastronomik akımlar çerçevesinde ele alınmıştır. Küreselleşen dünyada gittikçe yaygınlaşan sosyal eşitsizlik ve gıda güvencesi sorunlarıyla mücadelede kültürel, ekonomik ve sosyal bir fenomen olarak gastronomik yaklaşımların etkisi üzerinde durulmuştur. Çalışmanın kapsamını aşırı genişletmemek amacıyla, çevreci bir perspektife sahip olan gastronomi trendlerinin ele alınmasına karar verilmiştir. Bu kararın temel sebeplerinden biri de gıda güvencesi ve sosyal eşitlik bağlamında olumlu etkileri olabilecek yaklaşımların tercih edilmesidir. Araştırmada yerel tarımı desteklemek, sürdürülebilir gıda üretim yöntemlerini teşvik etmek ve aşırı tüketimi azaltmak gibi amaçları olan gastronomik yaklaşımların, gıda güvencesi sorununa ve sosyal eşitsizliğin önlenmesi üzerine etkileri incelenmiştir. Düşük gelirli grupların genellikle sağlıklı ve dengeli beslenme imkânlarından yoksun olduğu, düşük maliyetli ve sağlıksız gıdaları tercih etmek zorunda kalmalarının sosyal eşitsizliği derinleştirdiği, kanser ve obezite gibi sağlık sorunlarını tetiklediği bilinmektedir. Bu araştırma, gıda güvencesi ile sosyal eşitsizlik arasındaki karmaşık ilişkileri ve bu sorunların gastronomik yaklaşımlarla nasıl ele alınabileceğini teorik bir perspektifle incelemeyi amaçlamaktadır. Gıda güvencesi eksikliğinin nedenlerini ve sonuçlarını inceleyerek, gelir eşitsizliği, yoksulluk ve toplumsal sorunlarla olan ilişkileri ortaya çıkarmayı hedeflemektedir. Ayrıca, gastronomik yaklaşımların bu sorunlarla başa çıkmada etkili bir şekilde nasıl kullanılabileceğine ve toplumların daha sürdürülebilir ve adil bir gıda sistemine doğru ilerlemesine katkıda bulunmayı hedeflemektedir.