| dc.description.abstract | Kronik hastalıklar, kalıcı sekeller bırakan, geri dönüşümsüz patolojik değişimlere sebep olan ve uzun süreli takip ve bakım gerektiren süreğen hastalıklardır. Aile ortamında kronik bir hastalığı olan bireyin bakım sorumluluğu genellikle aile üyeleri tarafından üstlenilmektedir. Bakım verici kişi desteklenmediği takdirde zaman içerisinde bakımvericinin kendi mesleki ve sosyal rollerini devam ettirememesi ve boş zaman/işe dair aktivitelerde oluşan değişimlere bağlı olarak yaşanan tükenme duygusu gibi faktörler bakımvericinin yaşam kalitesini olumsuz şekilde etkileyebilmektedir. Nihayetinde tüm bu zorlanmalar, bakım sunarken yaşanabilen fiziksel, psikolojik, sosyal veya finansal tepkileri ifade etmede kullanılan bakım verici yükü sorununa yol açabilmektedir. Bakımvericinin yük olarak algılama düzeyinin artmasıyla birlikte anksiyete, depresyon gibi emosyonel sorunların yanısıra, sosyal izolasyon, sosyoekonomik sorunlar yaşanabilmekte ve bakımvericide tükenmişlik sendromunun yaşanmasına neden olabilmektedir. Günlük düzen ve yaşamsal faaliyetlerinin bozulan bakım vericiler bakımın kendileri üzerine olan olumsuz etkilerini yönetmekte başarısız olabilecekleri gibi korku, öfke, suçluluk, çaresizlik gibi farklı duygusal tepkiler gösterebilmektedirler. Bakım verenlerin bakım verme yükünü azaltacak, yaşam kalitelerini yükseltecek planlamaların yapılması uygulanması ve değerlendirilmesi bakım vericiliğin bir yük olarak algılanması düzeyini azaltabileceği düşünülmektedir. Bu nedenle multidisipliner bir yaklaşımla, bakımverici sağlık çalışanları işbirliği ile bakım vericilerin gereksinimlerinin belirlenmesi ve etkili evde bakım hizmetleri kapsamında ele alınması gerekli ve önemlidir. | tr |
