Farklılaştırılmış öğretim stratejileri

Abstract

1945 yılında Uluslararası İnsan Hakları Beyannamesi kabul edilmiştir. Bu beyannameye göre dünyada yaşayan tüm insanların ırk, din, dil vb. hiçbir farklılığının eğitime katılma hakkına engel olmadığı ilan edilmiştir. Ancak daha sonraki uygulamalara bakıldığında bu beyannameye çok da riayet edilmediği ve aksi yönde uygulamaların devam ettiği görülmektedir. Olumsuz uygulamaların genel olarak farklı nedenlerle dezavantajlı olarak kabul edilen ve özel eğitim ihtiyacı olan bireylere yönelik olduğu belirtilmektedir. Birleşmiş Milletler (BM) dezavantajlı gruplara yönelik olarak tasarlanan özel eğitimin desteklenmesine ve geliştirilmesine yönelik olarak geçtiğimiz yüzyılda sürekli çağrıda bulunmuştur. ABD’de özel eğitimle ilgili ciddi anlamda çalışmalar yapılmış ve 1975 yılında çocuklar için kısıtlayıcı çevrenin en aza indirilmesini vurgulayan Çocuklar İçin Eğitim Yasası (EAHCA) çıkartılmıştır. İngiltere’de 1978 yılında Warnock Raporu, 1981’de özel eğitimle ilgili olan Eğitim Kanunu yayınlanmıştır (Norwich, 2019). Özel eğitimin çerçevesi ayrıntılı olarak belirtilmiş ve daha önce ifade edilmeyen farklı engellilik türleri de bu çerçeveye dahil edilmiştir. İspanya’da 1981’de Engelli Bireylere Yönelik Önleme, Eğitim ve Rehabilitasyon için Aksiyon ve Stratejiler Konferansı yapılmış ve bu konferansın sonunda Sundberg Deklarasyonu yayınlanmıştır. Dünyada özel eğitime yönelik olarak gittikçe artan farkındalık ve önem sonucunda engelli bireylerin normal öğrencilerle birlikte eğitim almasına ilişkin çalışmalar artmıştır. Ancak tam olarak netice alındığını söylemek mümkün değildir (UNESCO, 2009, 2012). ABD’de özel eğitime ihtiyacı olan bireylerin genel eğitim içinde olmasına ilişkin vurgu yapılarak tek bir eğitim sisteminin kurulmasının gerekliliği savunularak Düzenli Eğitim Girişimi hareketi başlatılmıştır.