İŞYERİ YALNIZLIĞININ İŞKOLİKLİK ÜZERİNDEKİ ETKİSİ: KARDEMİR A.Ş.'DE BİR

Abstract

İşyeri yalnızlığı, bireyin iş hayatında kurduğu zayıf ilişkilerden kaynaklanan ve stres yaratan durum olarak tanımlanmaktadır. Diğer taraftan işkoliklik ise, genel olarak aşırı bir şekilde çalışmak için kontrol edilemeyen ve zorlayıcı bir ihtiyaç olarak tanımlanmaktadır. Bu çalışmanın amacı işyeri yalnızlığının iki boyutu olan duygusal yalnızlık ve sosyal yalnızlığın işkolikliğin iki boyutu olan aşırı çalışma ve zorlayıcı çalışma üzerindeki etkilerini belirleyebilmektir. Bu amaç kapsamında, Kardemir A.Ş'de çalışmakta olan 413 işçi, memur ve yöneticiden anket yöntemi kullanılarak veriler elde edilmiştir. Hipotezleri test etmek amacıyla, yapısal eşitlik modellemesi kapsamında oluşturulan yol analizinden yararlanılmıştır. Çalışmanın sonucunda, duygusal yalnızlığın aşırı çalışma ve zorlayıcı çalışma davranışlarını arttırdığı belirlenmiştir. Buna karşılık sosyal yalnızlık ile aşırı çalışma ve zorlayıcı çalışma davranışları arasında anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir

Loneliness at work is described as a situation that arises from poor interpersonal relations at the workplace and one that creates distress. On the other hand, workaholism is commonly defined as an uncontrolled and compulsive inner drive to work excessively hard. The purpose of this study is to determine the effect of emotional deprivation and social companionship which were the dimensions of workplace loneliness on working excessively and working compulsively which were the dimensions of workaholism. For this purpose data for the sample was collected from 413 employees and managers who are working in Kardemir Inc. via survey method. Within the structural equation modeling, path analysis was conducted to test the hypotheses. The results show that emotional deprivation had an increasing effect on working excessively and working compulsively. On the other hand, social companionship had an insignificant effect on working excessively and working compulsively