Prof. Dr. Mehmet Arslan’a Armağan

Abstract

Ömer Ferit Kâm‟ın “Sağlığında nice ehl-i hünerin / Bir tutam tuz bile yoktur aşına / Öldürürüz onu önce açlıktan / Türbe diktiririz sonra başına” dörtlüğü çok manidardır. Kadirbilmezliğimizi, vefasızlığımızı dile getirir. Dile getirmekle kalmaz, kadirbilmezlik ve vefasızlık üzerine söylenmiş en güzel sözü de bu mısralarla ortaya koymuş olur. Sanatçıların kalp gözüyle görülebilen bu ince gerçek, insanların bazen ihmal bazen kıskançlık bazen de vefasızlık göstergesi olarak tezahür eder ve insan, güzellikleri paylaşmak ve yapılan iyi işleri takdir etmekte ya geç kalır ya da çoğu zaman imtina ederek kendini bu güzellikten mahrum bırakır! Öyle ki, kendisi de dahil pek çok insanın emeğinden beslendiği bir kalem erbabını, ilmiyle âmil bir âlimi veya bir sanatçıyı takdir etmek, ona iltifat etmek için genellikle ölümü beklenir! Bu böyle olmamalıdır. Biz bunun böyle olmaması gerektiğine inananlardanız. Bunun tam tersini ortaya koyan istisnaların olması gerektiğine inanıyoruz ve bu istisnaların istisnasız gerçekleşmesi yönünde büyük bir arzuyu kalbimizde besliyoruz. Umulur; ki, bu çalışma, hocamızın dostları ve öğrencileri olarak bizleri hiç hoş olmayan bu duruma düşmekten kurtardığı gibi insanlar arasında güzelliklerin yaşaması ve yaşatılması için de güzel bir örneklik teşkil eder...